Οι Tρεις Eραστές ~ Μίλτος Σαχτούρης

Στις βραδινές βρεγμένες στράτες...
Αχνίζει ένα φως θαλασσί...
Πλατύ χέρι στην καρδιά...
Βήματα ερειπωμένα...
Τρεις εραστές διαβαίνουν απ΄ τα χέρια πιασμένοι...

Ο πρώτος…
Κρέμασε σ’ ένα δέντρο την αγάπη του...
Τα μεσάνυχτα προσεύχεται κάτω απ’ το δέντρο...
Να κατέβει η αγάπη πιασμένη απ’ τα φύλλα...
Να κοπάσει η πλημμύρα των φύλλων που λιώνουν...
Τα δάκρυα του στο χώμα τα πίνει ένας σκύλος...
Η αγάπη στα κλαδιά τον πετροβολάει...
Το δέντρο ουρλιάζει ο αγέρας ο σκύλος...

Ο δεύτερος…
Χάρισε την αγάπη του σ’ έναν τρελό βιολιστή...
Ο τρελός την επήρε τραγούδι...
Βρέχει ο ουρανός λουλούδια νομίσματα...
Αντηχούνε οι δρόμοι τ’ ολέθριο βιολί...
Της αγάπης το τραγούδι το ‘χουν μάθει τώρα όλοι...
Με χείλια σμιχτά μελανά το σφυρίζουν...
Μόνο αυτός δεν το ξέρει...

Ο τρίτος…
Έκανε την αγάπη του καράβι...
Την κατευόδωσε στις τρεις θάλασσες...
Τώρα έγινε πάλι παιδί...
Σιάχνει πύργους με άμμο...
Και μαζεύει χαλίκια κοχύλια...
Και προσμένει να γυρίσει ξανά...
Το καράβι η αγάπη...

Στην καρδιά τους έχουν κι οι τρεις χαράξει ένα δέντρο...
Ένα βιολί σιμά στ’ αυτί θα τους τρελάνει...
Κι ο καπετάνιος παίζει στο βυθό με τα κοράλλια...