Ένα άσχημο βράδυ...

Μην πιστέψεις τίποτα
Εδώ στην μέση του πουθενά
Χτίζω τα τείχη που πρέπει να γκρεμίσεις
Άφησα ψίχουλα στον δρόμο που οδηγεί σε'μένα
Κι όμως τα άφησες να χαθούν
Πόσα χιλιόμετρα μελέτησα για να σε δω να χαμογελάς
Πόσα δευτερολεπτα ταξίδεψα για να συναντήσω το αθώο σου βλέμμα
Αυτό το βλέμμα που είδα πάνω από τον ώμο σου όταν γύρισες για να με αποχαιρετήσεις
Μυρίζω την νοτισμένη ατμόσφαιρα
Κοιτάω κι εγώ πίσω από τον ώμο
Αλλά από φόβο
Ξέρεις πως είναι να μην μπορείς να ζεσταθείς?
Να φοβάσαι να γυρισεις σπίτι σου?
Δεν θέλω να σε ξεσκεπάσω από την ατσάλινη κουβέρτα σου
Αλλά να...είναι που πρέπει να μιλήσω κάπου.
Μην πιστέψεις τίποτα.

 Αναδημοσίευση από Επαναστατικό Ποιηταριάτο