Ανοιχτή επιστολή...

Είπες να τα αφήσω όλα στη φροντίδα του χρόνου
Και το έκανα...
Δεν πρέπει να εκβιάζουμε τις σκέψεις
όταν αυτές θέλουν να οργανωθούν

Μα και η απομάκρυνση αποτελεί
μια άλλου τύπου συγκρότηση

Κάποτε πρέπει να μου πεις τα όσα…
Έστω ένα «άντε γαμήσου»…
Έστω…

Και το άπλωμα του χρόνου είναι πια πολυτέλεια…
Κάποτε πρέπει…
Κάπου…

Ανάμεσα στα πνιγμένα γέλια,
στο περιθώριο των συνελεύσεων,
ανάμεσα στα δακρυγόνα,
ή στις λιγοστές ώρες του ύπνου…

Γιατί και το να μαντεύεις, αποτελεί
μια άλλου τύπου συγκρότηση
τη χειρότερη…
γιατί προϋποθέτει την απουσία σου…

Αναδημοσίευση από Επαναστατικό Ποιηταριάτο