Νίκος Καζαντζάκης

Με κίντυνο, βαρυγκωμώντας...
Τρεκλίζοντας μέσα στο σκοτάδι...
Πασχίζω να τιναχτώ από τον ύπνο...
Να σταθώ λίγη ώρα, όσο μπορώ, όρθιος...
Μια μικρή ανυπόταχτη πνοή μάχεται μέσα μου απελπισμένα...
Να νικήσει την ευτυχία, την κούραση και τον θάνατο...
Γυμνάζω σαν άλογο πολεμικό το σώμα μου...
Το συντηρώ λιτό, γερό, πρόθυμο...
Το σκληραγωγώ και το σπλαχνίζομαι...
Άλλο άλογο δεν έχω...
Συντηρώ το μυαλό μου ακοίμητο, λαγαρό, ανήλεο...
Το αμολώ να παλεύει ακατάλυτα και να κατατρώει...
Φως αυτό, το σκοτάδι της σάρκας....
Άλλο αργαστήρι να κάνω το σκοτάδι φως δεν έχω...