Ατσάλινος και σοβαρός απάνω στ᾿ άλογό του το ἀχαμνό...
Του Θερβάντες ο ήρωας περνάει...
Και πίσω του, το στωικό γαϊδούρι του καβάλα...
Ο ιπποκόμος του ο χοντρός αγάλια ακολουθάει...
Αιώνες που ξεκίνησε κι αιώνες που διαβαίνει...
Με σφραγισμένα επίσημα, ερμητικά τα χείλια...
Και με τα μάτια εκστατικά, το χέρι στο κοντάρι...
Πηγαίνοντας στα γαλανά της Χίμαιρας βασίλεια…
Στο πέρασμά του απ᾿ τους πλατειοὺς του κόσμου δρόμους...
Όσοι τον συντυχαίνουν, για τρελό τον παίρνουν, τον κοιτάνε...
Τον δείχνει ο ένας του αλλουνού κι ειρωνικά γελάνε...
Ω ποιητή, παρόμοια στο διάβα σου οι κοινοί...
Οι άνθρωποι χασκαρίζουνε. Άσε τους να γελάνε...
Οι Δον Κιχῶτες παν μπροστά κι οι Σάντσοι ακολουθάνε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου