Χαμένοι στα
παιχνίδια των καιρών
ψάχνοντας
για μία πρόσχαρη Ιθάκη
χάσαμε την
πορεία…
Ξεπουλήσαμε
όνειρα,
αδειάσαμε
ελπίδες
γίναμε φθαρτοί
στα χέρια διεφθαρμένων.
Τώρα κενό.
Μια περίεργη
σιωπή παντού
σαν τα πάντα
να νέκρωσαν.
Το φεγγάρι
παγωμένο,
σε ένα τοπίο
θλίψης σκοτεινό και απόμακρο.
Μόνο μια
κραυγή ακούγεται
ξάφνου στο
δειλινό καθώς ξημερώνει…
Ίσως κάτι να
υπάρχει ακόμη
μέσα στη
σκόνη της καταστροφής,
ίσως οι
άνθρωποι πήραν πάλι πνοή
και από
απάνθρωποι γίνανε τουλάχιστον πιο ανθρώπινοι…
Ίσως υπάρχει
ακόμη η λέξη αγάπη,
σ΄αγαπώ,
σ’ αγάπησα
ίσως δεν ξεπουλήθηκε
και αυτή στα
παζάρια των σχέσεων
και των
τρωτών συναισθημάτων…
ίσως ακόμα
υπάρχουμε,
ίσως ακόμα
υπάρχω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου