Paul Eluard

Τις οπώρες της μέρας κλώτσησε η γη...
Μια γυναίκα, μια μόνη, δεν κοιμάται...
Τα παράθυρα κλειστά...

Μια γυναίκα κάθε νύχτα...
Ταξιδεύει σε μεγάλο μυστικό...

Χωριά κουρασμένα...
Που τα κορίτσια γυρνούν με χέρια γυμνά...
Σαν συντριβάνια...
Η νιότη φουντώνει μέσα τους...
Και γελάει πατώντας στα νύχια...
Χωριά κουρασμένα...
Όπου όλα τα πλάσματα είναι ολόιδια...