Ο ανθρώπινος μόχθος ~ Ζακ Πρεβέρ

Ο ανθρώπινος μόχθος...

Δεν είναι τούτος ο όμορφος και χαμογελαστός νεαρός...
Όρθιος πάνω στο πόδι του το γύψινο...
Ή το πέτρινο...
Που δίνει χάρη στα παιδαριώδη κόλπα του γλύπτη...
Την ηλίθια ψευδαίσθηση...
Της αγαλλίασης του χορού και της γιορτής...
Και που φέρνει στο νου με το άλλο πόδι στον αέρα...
Τη γλύκα της επιστροφής στο σπίτι...
 

 Όχι...
 Ο ανθρώπινος μόχθος δεν κουβαλά ένα παιδάκι στο δεξί ώμο...

Ένα άλλο στο κεφάλι...
Κι ένα τρίτο στον αριστερό ώμο...

Με τα εργαλεία ζωσμένα στην πλάτη...
Που πάει αγκαζέ με μια ευτυχισμένη γυναικούλα...

Ο ανθρώπινος μόχθος φορά επιδέσμους...
Και κουβαλάει τα σημάδια από τις μάχες...
Που δίνει η εργατική τάξη...
Ενάντια σ’έναν κόσμο παράλογο και άνομο...

Ο ανθρώπινος μόχθος δεν έχει δικό του σπίτι...
Μυρίζει τη μυρουδιά της δουλειάς του...
Και τα πνευμόνια του είναι αρρωστημένα...
Ο μισθός του είναι κοκαλιάρικος...
Το ίδιο και τα παιδιά του...
Δουλεύει σα νέγρος...
Και ο νέγρος δουλεύει σαν κι αυτόν...

Ο ανθρώπινος μόχθος δεν ξέρει από καλούς τρόπους...
Ο ανθρώπινος μόχθος δεν έζησε τον Διαφωτισμό...
Ο ανθρώπινος μόχθος έχει την ηλικία των στρατώνων...
Την ηλικία των κάτεργων και των φυλακών...
Την ηλικία των εκκλησιών και των εργοστασίων...
Την ηλικία των κανονιών...
Και ενώ φύτεψε παντού όλα τα αμπέλια...
Και έχει κουρδίσει όλα τα βιολιά...
Τρέφεται με απαίσια όνειρα...
Και μεθοκοπάει με το απαίσιο κρασί της υποταγής...
Και σαν ένας χοντρός μεθυσμένος σκίουρος...
Συνέχεια στριφογυρνάει...
Μέσα σ’ένα σύμπαν εχθρικό...
Σκονισμένο και χαμηλοτάβανο...
Και χαλκεύει αδιάκοπα την αλυσίδα...
Την τρομαχτική αλυσίδα που μ’αυτήν αλυσοδένονται τα πάντα...
Το κέρδος η εξαθλίωση, η δουλειά, το μακελειό... 

Η θλίψη, η δυστυχία, η πλήξη και η αϋπνία...
Την τρομαχτική αλυσίδα από χρυσάφι...
Από κάρβουνο, από σίδερο και ατσάλι...
Από σκουριά και καρβουνόσκονη...
Περασμένη γύρω απ’το λαιμό...
Ενός κόσμου χαμένου την άθλια αλυσίδα...
Από όπου κρέμονται τα θεία φυλαχτά, τα ιερά λείψανα...
Οι τιμητικοί μεγαλόσταυροι, οι αγκυλωτοί σταυροί...
Τα λαγοπόδαρα που φέρνουν γούρι...
Τα μετάλλια των γεροϋπηρετών, τα μπιχλιμπίδια της δυστυχίας...
Και το μέγα μουσειακό αντικείμενο...
Το μέγα πορτρέτο του στρατηλάτη...
Το μέγα πορτρέτο ολόσωμο...
Το μέγα πορτρέτο ανφάς, προφίλ, στο ένα του πόδι...
Το μέγα πορτρέτο επίχρυσο...
Το μέγα πορτρέτο του μεγάλου μάντη...
Το μέγα πορτρέτο του μεγάλου αυτοκράτορα...
Το μέγα πορτρέτο του μεγάλου στοχαστή...
Του μεγάλου γκόμενου...
Του μεγάλου ηθικολόγου...
Του αξιέπαινου και θλιβερού καλαμπουρτζή...
Το κεφάλι του μεγάλου σπαζαρχίδη...
Το κεφάλι του θερμοκέφαλου ειρηνοποιού...
Το αστυνομικό κεφάλι του μεγάλου ελευθερωτή...
Το κεφάλι του Αδόλφου Χίτλερ...
Το κεφάλι του Αδόλφου Γερμανοτσολιά...
Το κεφάλι του δικτάτορα...
Το κεφάλι του οπλοφόρου...
Οποιασδήποτε χώρας...
οποιουδήποτε χρώματος
το κεφάλι το αηδιαστικό
το κεφάλι το δύστυχο
το κεφάλι για σφαλιάρες
το κεφάλι για σφάξιμο