Συνήθως έτσι ~ Βλαντίμιρ Μαγιακόβσκι

Η αγάπη είναι δεδομένη για κάθε έναν που γεννιέται...
Ανάμεσα όμως στις υπηρεσίες...
Τα έσοδα και τα λοιπά...
Από μέρα σε μέρα...
Νεκρώνει της καρδιάς το χώμα...
Η καρδιά φοράει το κορμί...
Το κορμί, την πουκαμίσα...
Μα δεν αρκεί αυτό...
Κάποιος...
Ηλίθιος...
Φόρεσε μανσέτες...
Κι άρχισε να κολλαρίζει το στήθος του...
Να κομπάζει για τα γερατειά...
Η γυναίκα βάφεται...
Ο άντρας, στον μύλο του Μίλερ φτερουγίζει...
Μα είναι αργά...
Πληθαίνουν οι ρυτίδες στο δέρμα...
Ο έρωτας ανθίζει...
Ανθίζει...
Και μαραίνεται...