Δυο δρόμοι διασταυρώθηκαν σ' ένα χρυσαφένιο δάσος
Και προς λύπη μου και τους δυο τα πόδια μου να ταξιδέψουν δεν μπορούσαν
Κι επί μακρόν εστάθηκα , καθώς ένας ήμουν ταξιδευτής μονάχος
Κι έστρεψα το βλέμμα μου στον πρώτο όσο να χαθεί στο βάθος
Μέχρι εκεί που χάνονταν στα άγρια χόρτα που βλαστούσαν
Και προς λύπη μου και τους δυο τα πόδια μου να ταξιδέψουν δεν μπορούσαν
Κι επί μακρόν εστάθηκα , καθώς ένας ήμουν ταξιδευτής μονάχος
Κι έστρεψα το βλέμμα μου στον πρώτο όσο να χαθεί στο βάθος
Μέχρι εκεί που χάνονταν στα άγρια χόρτα που βλαστούσαν
Ύστερα κοίταξα τον άλλον , εξίσου όμορφος κι εκείνος
Κι ίσως πιο πολλούς να είχε λόγους για να διαλεχτεί
Καθώς ζητούσε να περπατηθεί με το γρασίδι που ήτανε στρωμένος
Κι ας έδειχνε πως ως εκεί από περαστικών το πόδι πατημένος
Όμοια ο κάθε τους φαινόταν να 'χει πια σχηματιστεί
Και ισότιμα κι οι δυο ήρεμοι ανοίγονταν μπροστά μου στον πρωινό αέρα
Ντυμένοι φύλλα αγνά κι απάτητα από ανθρώπου μπότα
Ω , εγώ φύλαξα τον πρώτο γι' άλλη μέρα
Κι όμως, καθώς γνώριζα πως ο ένας δρόμος σ' άλλον σε πηγαίνει πέρα
Αμφέβαλλα αν ποτέ ξανά θα μ' έφερνε η μοίρα μου εκεί σαν πρώτα
Κι ένα λόγο θα πω μ' αναστεναγμό λεγμένο
Κάπου εποχές αμέτρητες παλιά
Δυο δρόμοι διασταυρώθηκαν σε ένα δάσος χρυσισμένο
Εγώ πήρα τον λιγότερο ταξιδεμένο
Και αυτό ήταν που έκανε όλη την διαφορά...
Κι ίσως πιο πολλούς να είχε λόγους για να διαλεχτεί
Καθώς ζητούσε να περπατηθεί με το γρασίδι που ήτανε στρωμένος
Κι ας έδειχνε πως ως εκεί από περαστικών το πόδι πατημένος
Όμοια ο κάθε τους φαινόταν να 'χει πια σχηματιστεί
Και ισότιμα κι οι δυο ήρεμοι ανοίγονταν μπροστά μου στον πρωινό αέρα
Ντυμένοι φύλλα αγνά κι απάτητα από ανθρώπου μπότα
Ω , εγώ φύλαξα τον πρώτο γι' άλλη μέρα
Κι όμως, καθώς γνώριζα πως ο ένας δρόμος σ' άλλον σε πηγαίνει πέρα
Αμφέβαλλα αν ποτέ ξανά θα μ' έφερνε η μοίρα μου εκεί σαν πρώτα
Κι ένα λόγο θα πω μ' αναστεναγμό λεγμένο
Κάπου εποχές αμέτρητες παλιά
Δυο δρόμοι διασταυρώθηκαν σε ένα δάσος χρυσισμένο
Εγώ πήρα τον λιγότερο ταξιδεμένο
Και αυτό ήταν που έκανε όλη την διαφορά...