Η σιωπή του έρωτα ~ Oscar Wilde

Έτσι όπως συχνά ο ήλιος με την εντυπωσιακή του λάμψη...
Διώχνει το θαμπό φεγγάρι, όσο και αν αντιστέκεται, στη σκοτεινή σπηλιά του...
Χωρίς να ακούσει ούτε ένα τραγούδι από το αηδόνι...
Έτσι η ομορφιά σου μου σφραγίζει τα χείλη...
Και κάνει παράφωνα για μένα τα πιο όμορφα τραγούδια...
Κι όπως την αυγή πάνω από τα λιβάδια...
Περνά ο άνεμος με τα ορμητικά του φτερά...
Και σπάει τα καλάμια με τα δυνατά φιλιά του...
Που αυτά μόνο, μπορούν να γίνουν όργανα τραγουδιού...
Έτσι τα ορμητικά μου πάθη, παραδέρνουν συνέχεια μέσα μου...
Και η τόσο μεγάλη αγάπη, κάνει την αγάπη μου βουβή...
Όμως τα μάτια μου σου έδειξαν εσένα...
Γιατί είμαι σιωπηλός και η λύρα μου ακούρδιστη...
Πριν γίνει ο χωρισμός μας μοιραίος...
Και πριν μας αναγκάσει να φύγουμε...
Εσύ για άλλα χείλη που τραγουδούν με αρμονία...
Κι εγώ εδώ να αναπολώ μάταια...
Φιλιά που δεν έδωσα, τραγούδια που δεν είπα...