Κατερίνα Γώγου ~ Νόστος

Μυστήρια μέρα που είναι η Παρασκευή, ε...?
Να μην μπορέσω ποτέ να φτιάξω ένα γελαστό βιβλίο...
Φρίκη...
Ούτε παιδική φωτογραφία δεν έχω γελαστή...
Όσους άντρες ερωτεύτηκα επειδή γελάγανε, αν δεν ήταν ηλίθιοι ή υστερικοί, ήτανε πιο λυπητεροί από τους λυπητερούς...
Δεν έχω κανένανε...
Δέν έχω να πάω πουθενά...
Πουθενά...
Τρέχω... τρέχω αλλόκοτα με σταματημένους κόμπους ιδρώτα στις ρίζες των μαλλιών μου...
Είμαι ξανθιά...?
Είμαι κόκκινη με πανάδες στη μύτη...?
Ναι... Ίσως... Μπορεί...
Γιατί λέω ψέματα αφού ξέρω...?
Η απόδραση και η τρέλα έχουν κοινή αφετηρία...