Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα...Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του...
Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη...
Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη...
Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό...
Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη...
Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη...
Προσοχή στους κήρυκες...
Προσοχή στους γνώστες...
Προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία...
Προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια είτε είναι περήφανοι γι’ αυτήν...
Προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα...
Προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν...
Προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους...
Προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο...
Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους...
Υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα...
Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά...
Θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε, διαφέρει από το δικό τους...
Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη...
Θα εξετάσουν την αποτυχία τους ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου...
Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους θα είναι τέλειο...
Σαν ένα λαμπερό διαμάντι...
Σαν ένα μαχαίρι...
Σαν ένα βουνό...
Σαν μια τίγρη...
Όπως το κώνειο...
Η καλύτερη τέχνη τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου