Κατερίνα Γώγου

Πως με κοιτάζει έτσι αυτό το άσπρο κομμάτι χαρτί...
Πως με κοιτάζει έτσι το φεγγάρι...

Πως θροΐζει μέσα μου αυτό τον παγωμένο χάρτη στο βυθό...
Πως με κοιτάει έτσι το φεγγάρι...

Ποιανού καιρού το λυπημένο δάχτυλο...
Κρυμμένο πίσω από τα δάση και βουνά...
Δείχνει παντού και πουθενά...
Τι θέλει το φεγγάρι...

Ποιανού αλόγου τρελαμένου το χλιμίντρισμα κάνει τόση αντήχηση μέσα μου...
Μου διογκώνει το Εγώ μου...

Ποιανής σελήνης έκλειψη...
Ποιού φεγγαριού η χάση...
Μαζί σηκώνει μέσα μου...
Άμπωτη και παλίρροια δίδυμες αδερφές μου...

Πως με κοιτάει έτσι το φεγγάρι...
Πως σκύβει έτσι πάνω στο στόμα μου να δει αν ανασαίνω ο Καρυωτάκης...