Ταουφίκ Ζαγιάντ

Βγαίνω απ' τις βροχές...
Βγαίνω απ' τη γαλάζια αστραπή, απ' τον αγέρα, τον τυφώνα...
Βγαίνω απ΄την πληγή που άνοιξε μια ρουκέτα στον κόρφο ενός τοίχου...
Βγαίνω απ' τον πηγαδιών τη δίψα...
Βγαίνω από γιοφύρι που αντιστέκεται στο πρόσωπο του ανέμου...
Βγαίνω από αμυγδαλιές που στης φωτιάς αντιστέκονται το πρόσωπο...
Βγαίνω απ' την υπογραφή του διοικητή στην άδεια...
Απ' τη σκιά των γκλόμπ των αστυνόμων βγαίνω...
Απ' το μαντήλι που δε γνώρισε παρά μονάχα δάκρυ...
Απ' το χορτάρι της κλεμένης γης...
Από το μίσος στο καμένο χείλι...
Απ' την αυθόρμητη διαδήλωση...
Από το πετροβόλημα, στο πρόσωπο του άγριου ανέμου βγαίνω...
Από το άχτι του συντρόφου...
Από τη σάρκα σου κι από το φόβο σου βγαίνω...
Σε ποιό Θεό θα καταφύγεις...