Νύχτα του άγρυπνου έρωτα ~ Federico García Lorca

Νύχτα πάνω από τους δυο με πανσέληνο...

Εγώ βάλθηκα να κλαίω κι εσύ γελούσες...

Η καταφρόνια σου ήταν ένας Θεός...
Τα δικά μου παράπονα στιγμές και περιστέρια αλυσοδεμένα...

Νύχτα κάτω από τους δυο...
Κρύσταλλο οδύνης, έκλαιγες εσύ από βάθη απόμακρα...

Ο πόνος μου ήταν ένας σωρός από αγωνίες...

Πάνω στην αδύναμη καρδιά σου από άμμο...

Η αυγή μας έσμιξε πάνω στο κρεβάτι...

Τα στόματα βαλμένα πάνω στο παγωμένο σιντριβάνι...

Του αίματος τ' αστείρευτου που χύνεται...

Κι ο ήλιος μπήκε απ το κλειστό μπαλκόνι...

Και το κοράλλι της ζωής άπλωσε το κλαδί του...

Πάνω στην καρδιά μου τη σαβανωμένη...