Τάσος Λειβαδίτης

Ναι αγαπημένη μου...
Πολύ πριν σε συναντήσω, εγώ σε περίμενα...
Σαν ήμουνα παιδί και μ’ έβλεπε λυπημένο η μητέρα μου έσκυβε και με ρωτούσε... "Τι έχεις αγόρι..."
Δεν μίλαγα... Μονάχα κοίταζα πίσω απ’ τον ώμο της έναν κόσμο άδειο από 'σένα...
Και καθώς πηγαινόφερνα το παιδικό κοντύλι ήταν για να μάθω να σου γράφω τραγούδια...
Όταν ακούμπαγα στο τζάμι της βροχής, ήταν που αργούσες ακόμα...
Όταν τη νύχτα κοίταζα τ’ αστέρια ήταν γιατί μου λείπανε τα μάτια σου...
Κι όταν χτύπαγε η πόρτα μου και άνοιγα δεν ήταν κανείς...
Κάπου όμως μες στον κόσμο ήταν η καρδιά σου που χτυπούσε...
Έτσι έζησα... Πάντοτε...
Και όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά, θυμάσαι, μου άπλωσες τα χέρια τόσο τρυφερά σα να με γνώριζες από χρόνια...
Μα και βέβαια με γνώριζες...
Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρα μου αγαπημένη μου...