Άκου ανθρωπάκο ~ Βίλχελμ Ράιχ

Δε σʼ αγαπούν ανθρωπάκο, σε περιφρονούν...
Επειδή περιφρονείς τον εαυτό σου...
Σε ξέρουν απʼ έξω κι ανακατωτά...
Γνωρίζουν τις χειρότερες αδυναμίες σου, όπως θα έπρεπε να τις γνωρίζεις εσύ...
Σε θυσίασαν σʼ ένα σύμβολο κι εσύ τους έδωσες τη δύναμη να σʼ εξουσιάζουν...
Εσύ ο ίδιος τους αναγόρευσες αφεντικά σου και συνεχίζεις να τους στηρίζεις, παρόλο που πέταξαν τις μάσκες τους...
Στο είπαν κατάμουτρα «Είσαι και θα είσαι πάντα κατώτερος, ανίκανος να αναλάβεις την παραμικρή ευθύνη»...
Κι εσύ τους αποκαλείς καθοδηγητές και σωτήρες και φωνάζεις «ζήτω, ζήτω»»...
Σε φοβάμαι, ανθρωπάκο...
Σε τρέμω, επειδή από σένα εξαρτάται το μέλλον της ανθρωπότητας...
Σε φοβάμαι επειδή το κυριότερο μέλημα σου στη ζωή είναι να δραπετεύεις από τον εαυτό σου...
Είσαι άρρωστος, ανθρωπάκο, άρρωστος βαριά...
Δε φταις εσύ γιʼ αυτό, μα έχεις υποχρέωση να γιατρευτείς...
Θα ʽχες από καιρό αποτινάξει τα δεσμά σου, αν δεν ενθάρρυνες ο ίδιος την καταπίεση και δεν τη στήριζες άμεσα με τις πράξεις σου...