Ίσως κι οι δυο είναι παρόντες μες σε χρόνο μέλλοντα
Κι ο μέλλων χρόνος είναι μέσα στον περασμένο χρόνο
Αν όλος ο χρόνος είναι αιώνιο παρόν
Όλος ο χρόνος είναι ανεπανόρθωτος
Αυτό που θα μπορούσε να έχει υπάρξει είναι μια αφαίρεση
Που παραμένει αέναη δυνατότητα
Μόνο σ’ έναν κόσμο από εικασίες
Αυτό που θα μπορούσε να έχει υπάρξει κι αυτό που υπάρχει
Δείχνουν ένα τέλος, που είναι πάντοτε παρόν
Πατήματα ηχούν στη μνήμη
Στο μονοπάτι που δεν πήραμε
Μπροστά στη θύρα που ποτέ δεν την ανοίξαμε
Προς τον ροδόκηπο
Οι λέξεις μου ηχούν
Έτσι στον νου σας
Αλλά σε τι σκοπεύω
Ταράζοντας τη σκόνη πάνω σε μια γυάλα με ροδοπέταλα
Κι εγώ δεν το γνωρίζω
Άλλοι αντίλαλοι
Κατοικούν στον κήπο. Ν’ ακολουθήσουμε;
Γρήγορα, είπε το πουλί, βρέστε τους, βρέστε τους
Στρίβοντας τη γωνία.
Μέσα από την πρώτη πύλη
Μέσα στον πρώτο μας κόσμο, θα ακολουθήσουμε
Το πλάνεμα της τσίχλας; Μέσα στον πρώτο μας κόσμο.
Αυτοί ήταν εκεί αξιοπρεπείς, αόρατοι
Κινούμενοι δίχως βιασύνη, από πάνω στα ξερά τα φύλλα
Στη φθινοπωρινή ζέστη μες στον παλλόμενο αέρα
Και το πουλί κελάηδησε κι απολογήθηκε
Στην ανήκουστη μουσική, που ήταν κρυμμένη στα χαμόκλαδα
Και η αόρατη ματιά λοξοδρόμησε, γιατί τα ρόδα
Είχανε την όψη λουλουδιών που έχουν κοιταχτεί
Αυτοί ήταν εκεί ωσάν φιλοξενούμενοί μας, αποδεκτοί κι αποδεχόμενοι
Έτσι κινηθήκαμε μαζί τους, σ’ έναν επίσημο σχηματισμό
Κατά μήκος της άδειας δεντροστοιχίας, προς τον κύκλο από ζαρντινιέρες
Να δούμε κάτω μέσα στη στεγνή λιμνούλα
Στεγνή η λιμνούλα, στεγνό τσιμέντο με καστανόχρωμη άκρη
Και η λιμνούλα είχε γεμίσει με νερό απ’ το φως του ήλιου
Και ο λωτός ορθώθηκε ήσυχα, ήσυχα
Η επιφάνεια άστραψε απ’ την καρδιά του φωτός
Κι εκείνοι ήταν πίσω μας, καθρεφτισμένοι μέσα στη λιμνούλα
Τότε ένα σύννεφο πέρασε, και η λιμνούλα άδειασε
Πηγαίνετε, είπε το πουλί, γιατί τα φυλλώματα γέμισαν παιδιά
Που κρύβονταν ξετρελαμένα, πνίγοντας το γέλιο
Πηγαίνετε, πηγαίνετε, πηγαίνετε, είπε το πουλί· το ανθρώπινο είδος
Δεν μπορεί να σηκώσει πολλή πραγματικότητα
Παρελθών χρόνος και μέλλων χρόνος
Τι μπορούσε να έχει γίνει και τι έχει γίνει
Δείχνουν προς ένα τέλος, που είναι πάντοτε παρόν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου