Κι ο λύκος ~ Mario Luzi

Όταν οι πάγοι τρίζουν κι ανήσυχα τα ζώα
Από τα παγωμένα περιγιάλια
Κοιτάνε το γιαλό αναστατωμένο
Τα παγόβουνα να παρασύρονται...

Και τα σκυλόψαρα καμακωμένα σπαρταρούν
Με μανία ώσπου ν' ακινητήσουν, κι ο σολομός
Λαχταρισμένος για διαιώνιση κι ετοιμοθάνατος
Σε χείμαρρους ορμητικούς ενάντια πλέει...

Κι ο λύκος
Μ' ένα σπασμό ολάκερης της ζήσης του
Της ζωής των πατέρων και των παιδιών του
Με τη λύσσα τούτη στην καρδιά...

Παίρνει το δρόμο των βουνών
Σβέλτος ξανά πάνω στα γέρικα ποδάρια
Έτοιμος στις φωνές αρχέγονων ανέμων
Που του σφυρίζουν έρωτα, ταξίδι, αρπαγή...

Ζωή όχι δική μου, οδύνη
Που στη νύχτα φέρνω
Κι απ' το χάος
Ξάφνου στα έγκατα τη νιώθεις
Σφαδάζεις μες στις στεναχώριες κάτω απ' το φορτίο...