Το οικείο μου όνειρο ~ Paul Verlaine

Συχνά έχω τούτο το παράξενο

και διαπεραστικό όνειρο
μιας γυναίκας άγνωστης

που αγαπώ και με αγαπά
και που όμως δεν είναι κάθε φορά

ούτε ακριβώς η ίδια
αλλά ούτε και κάποια άλλη,

και με αγαπά και με καταλαβαίνει
Γιατί εκείνη με καταλαβαίνει

και η καρδιά μου είναι διάφανη
για αυτή μονάχα˙

και τον ιδρώτα του χλωμού προσώπου μου
μονάχα αυτή ξέρει να δροσίζει με το κλάμα της
Να είναι άραγε καστανή, ξανθιά ή κοκκινομάλλα; 

Δε ξέρω
Το όνομά της;

Θυμάμαι πως είναι γλυκό και εύηχο
σαν τα ονόματα των αγαπημένων

που μας στέρησε η ζωή
Το βλέμμα της είναι όμοιο

με το βλέμμα των αγαλμάτων
και όσον αφορά τη φωνή της,

απόμακρη και ήρεμη και σοβαρή,
με τη χροιά αγαπημένων φωνών που σώπασαν........