Θα ’τανε κάποια Κυριακή, κάποια ΔευτέραΣε κάποιο ποίημα του Λόρκα, στους πίνακες του ΡιβέραΣτη θάλασσα του Χικμέτ, στα λόγια του ΓκαλεάνοΚαι πριν καλά-καλά σε βρω πάντα σε χάνωΘα ’τανε καθημερινή, μπορεί και αργίαΠλακάτ, πανό, «κράτος κλειστόν» και απεργίαΣε κάποιο στίχο του Άκη Πάνου, ή του Ρασούλη που φωνάζειΚι όμως αλλάζει Κεμάλ, κι όμως αλλάζει...Όσο σιμώνω μακραίνει κι έτσι ποτέ δεν τη φτάνωΆπιαστη, ωραία ουτοπία - καλά τα λέει ο ΓκαλεάνοΜα όταν γιορτάζει καινούριους δρόμους μου τάζειΚι αρχίζω πάλι να πιστεύω πως ο κόσμος αλλάζειΚι αμφισβητώ τον Κεμάλ, αμφισβητώ και το ΜάνοΣτέκω στις μύτες των ποδιών αλλά και πάλι δε φτάνωΕίν’ το παιχνίδι παλιό κι αν θες το νόημα να βρούμεΠρέπει λιγάκι ακόμα ψηλότερα να σηκωθούμεΟι ποιητές μας τα ‘χουν πει, του παιχνιδιού τους κανόνεςΤους έχουν γράψει με πορφυρή μελάνη οι αιώνεςΌπως και τότε στη Χιλή, θα ‘τανε once de SetiembreΚι είπες χαλάλι, και hasta la victoria siempreΉ σαν και τώρα που μου ‘παν πως σ’ είδανε στην ΙνδίαΜάζευες ήλιο κι αέρα μ’ όλη την ξυπολυταρίαΉ με ένα κόκκινο μπερέ σ’ είχανε δει μια φοράΉσουνα λέξη στο στόμα του Thomas SankaraΚι ακόμα τώρα σε βλέπουν κι όλο τον κόσμο ρωτάνεΟι Δον Κιχώτοι κι οι Σάντσοι που πάνε;Γίνεσαι μάϊσα σελήνη, νύχτα χαράζεις πορείαΚαι την ημέρα αφήνεις και ταξιδεύουμε στ’ αστεία...Θα ’τανε κάποια Κυριακή, κάποια ΔευτέραΣε κάποιο ποίημα του Λόρκα, στους πίνακες του ΡιβέραΣτη θάλασσα του Χικμέτ, στα λόγια του ΓκαλεάνοΚαι πριν καλά-καλά σε βρω πάντα σε χάνωΘα ’τανε καθημερινή, μπορεί και αργίαΠλακάτ, πανό, «κράτος κλειστόν» και απεργίαΣε κάποιο στίχο του Άκη Πάνου, ή του Ρασούλη που φωνάζειΚι όμως αλλάζει Κεμάλ, κι όμως αλλάζειΣ’ έχω γυρέψει καιρό, πήρα από πίσω τα ίχνηΣ’ έψαξα μέχρι την Τσιάπας, αντάρτες μες στην ομίχληΣτο Σύνταγμα στην πλατεία σε ψηλαφίσαν μιλιούνιαΚαι πιο πριν στην Ιβηρική, plazas del Sol και CatalunyaΣτο Μισίρι και στο Τούνεζι ήσουν φλόγα και φωςΣτο Μεξικό σε βγάλανε Yo SoyΡίχνει τα πέπλα η Σαλώμη, το κεφάλι στο πιάτοΜα δε μασάει, αντιστέκεται το precariatoΕργάτες στη Χαλυβουργία, απεργία cabrones!Και ανθρακωρύχοι στην Asturias, “… hasta los cojones”Φοιτητές στο Σαντιάγκο και στο ΜοντρεάλΓιατί η παιδεία είναι αγαθό δημόσιο και δωρεάνΣτην Αργεντίνα οδοφράγματα σαν τον παλιό καιρόΣτην Cochabamba δεν πουλιέται ρε κουφάλες το νερόΣαν Μάη του ́68 χρόνια να ‘ρθεις σε περιμένωΣαν τραγούδι του Oscar Chavez απαγορευμένοΉσουν βιβλίο που το βάλαν φυλακή στην ΤουρκίαΚαι ανταποκριτής νεκρός στη Χομς στη ΣυρίαΑλλού σε λένε Ζαπάτα κι αλλού Τουπακ ΚατάριΑλλού Σαντίνο, αλλού Τσε, και στην Ελλάδα Άρη...
Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2013
Social Waste ~ Στη γιορτή της Ουτοπίας
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου