Σας παρακαλώ αφήστε με να περάσω...
Είμαι ο μοναδικός μάρτυς σ’ αυτή τη δίκη...
Πρόκειται για το έγκλημα του αιώνος...
Βέβαια, όλα αυτά είναι υπερβολές της φαντασίας μου...
Πως αλλιώς να δικαιώσω την ύπαρξη μου σ’ έναν ακατανόητο κόσμο...
Συνήθως τις περισσότερες ώρες μου τις περνώ στο ζωολογικό κήπο...
Και σκέφτομαι πράγματα τόσο θλιβερά, που τα ζώα γρυλίζουν φοβισμένα...
Τέλος, βγάζω το περίστροφο μου, το ακουμπώ στο μέτωπο μου και πυροβολώ...
Αλλά μ’ έχουν ξεχάσει κι οι σφαίρες μου φεύγουν προς τον ουρανό...
Όπως θα φύγω κάποτε κι εγώ λυπημένος, χωρίς να μάθω ποτέ ποιος είμαι...
Είμαι ο μοναδικός μάρτυς σ’ αυτή τη δίκη...
Πρόκειται για το έγκλημα του αιώνος...
Βέβαια, όλα αυτά είναι υπερβολές της φαντασίας μου...
Πως αλλιώς να δικαιώσω την ύπαρξη μου σ’ έναν ακατανόητο κόσμο...
Συνήθως τις περισσότερες ώρες μου τις περνώ στο ζωολογικό κήπο...
Και σκέφτομαι πράγματα τόσο θλιβερά, που τα ζώα γρυλίζουν φοβισμένα...
Τέλος, βγάζω το περίστροφο μου, το ακουμπώ στο μέτωπο μου και πυροβολώ...
Αλλά μ’ έχουν ξεχάσει κι οι σφαίρες μου φεύγουν προς τον ουρανό...
Όπως θα φύγω κάποτε κι εγώ λυπημένος, χωρίς να μάθω ποτέ ποιος είμαι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου