Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

Σαν όνειρο στον ύπνο σου το βαθύ
Σαν μια κραυγή από το υποσυνείδητό σου
Το εγκαταλελειμμένο σου εγώ
Άκουσες φωνές που στην αρχή δεν τις πίστεψες
Μιας και πάντα έμπλεκες την πραγματικότητα με την αρρωστημένη σου φαντασία
Φωνές που σου έλεγαν πως όλη σου τη ζωή την έζησες μέσα στις πλάνες
Τα απατηλά όνειρά σου που δεν κατάφερες να πραγματοποιήσεις
Τον εαυτό σου που δεν κατάφερες στο ελάχιστο να αναπτύξεις
Το ξέρω πως είχες όνειρα πολλά, ήθελες να κάνεις πράγματα στη μίζερη ζωή σου
Μα κατέληξες μόνος και δυστυχισμένος
Χωρίς να μπορείς με κανέναν να μοιραστείς τις σκέψεις σου
Νικημένος από τις ανασφάλειές σου
Λοιπόν κλείσε τα μάτια σου και αναρωτήσου πριν φύγεις
Τι ήταν όλα αυτά που ονειρευόσουν να κάνεις;
Σήκω, ούρλιαξε δυνατά, μα μονάχα μην κλάψεις
Έστω αυτές τις τελευταίες σου στιγμές πίστεψε πως είσαι δυνατός
Και μην αφήσεις τη ζωή σου άλλο χωρίς εσένα...

~ Zero ~

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου