Ο πάνθηρας ~ Rainer Maria Rilke

Τα κάγκελα να στροβιλίζονται ολοένα και η ματιά του...
Εξαντλημένη, τίποτε πια δεν συγκρατεί...

Είναι σαν να φύτρωσαν ξάφνου χίλια κάγκελα μπροστά του...
Μα ο κόσμος πίσω τους έχει κρυφτεί...

Τα ζυγιασμένα του πατήματα, ο απαλός βηματισμός...
Που κύκλους ελάχιστους να γράφει επιμένει...
Περήφανος μοιάζει, θαρρείς, χορός...
Όπου στο κέντρο του μια θέληση μεγάλη στέκει, ναρκωμένη...

Μόνο καμιά φορά ανοίγουν οι αυλαίες των ματιών...
Και μια εικόνα αθόρυβα στην κόρη τρυπώνει...
Την τεντωμένη διασχίζει γαλήνη των μελών...
Και στην καρδιά μέσα τελειώνει ...