Πιοτρ Κροπότκιν

Αν όσοι βρίσκονταν στην εξουσία ήταν αυτοί οι υπέροχοι όπως θέλουν να μας τους περιγράψουν, θα μας πότιζαν την ωραιότερη ουτοπία της ζωής μας.
Ο αφέντης θα ήταν πατέρας κι αδελφός του εργάτη και όχι ο τύραννος του.
Το εργοστάσιο θα ήταν οικογενειακή εστία.
Το κράτος θα συμπεριφερόταν διαφορετικά στον εργάτη.
Ο δικαστής δε θα ‘χε κουράγιο να τον στέλνει στη φυλακή ώστε να καταδικάζει σε αργό θάνατο την οικογένεια του, τη γυναίκα του και τα παιδιά του.
Κανένας εισαγγελέας δε θα ζήταγε να πάρουν κεφάλια μόνο και μόνο για να δείξει ότι ξέρει να μιλάει ωραία.
Οι βουλευτές θα ένιωθαν φρίκη για τα αδούλευτα λεφτά που εισπράττουν.
Η χρωματιστή ρουλέτα θα μετατρεπόταν αμέσως σε κήπο αρετής και οι στρατιώτες θα συμφιλιώνονταν με τους πολίτες και δε θα έπαιρναν το όπλο στο χέρι, παρά μόνο για να κάνουν επίδειξη στους φιόγκους στρατηγούς και θα γέμιζαν την κάνη τους λουλούδια...