Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ...
Μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη...
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ...
Άλλο δεν σκέπτομαι, τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη...
Διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον...
Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω...
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον...
Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου