Μπερτολτ Μπρέχτ ~ Η Μάνα Kουράγιο και τα παιδιά της

Ιεροκήρυκας...

"Σε θαυμάζω που ξέρεις να κάνεις κουμάντο στη δουλειά σου και να τα καταφέρνεις πάντα. Τώρα καταλαβαίνω, γιατί σε λένε Κουράγιο..."

Μάνα Κουράγιο...

"Οι φτωχοί χρειάζονται κουράγιο, ειδαλλιώς είναι χαμένοι. Ακόμα και για να σηκωθούν το πρωί χρειάζονται κουράγιο στην κατάστασή τους. ’Η για να οργώσουν το χωράφι τους και μάλιστα στον πόλεμο. Και μόνο που φέρνουν παιδιά στον κόσμο δείχνει ότι έχουν κουράγιο γιατί προοπτική δεν έχουν καμιά. Όταν αναγκάζονται να γίνουν ο ένας δήμιος του άλλου και να αλληλοσφάζονται, τότε για να κοιταχτούν στα μάτια χρειάζονται κουράγιο. Κι όταν ανέχονται έναν αυτοκράτορα ή έναν πάπα δείχνει πώς έχουν ανεξάντλητο κουράγιο, γιατί αυτούς τούς πληρώνουν με τη ζωή τους. (Κάθεται, βγάζει από την τσέπη της ένα μικρό τσιμπούκι και καπνίζει.)

Θα μπορούσες να κόψεις μερικά ξύλα..."

Ιεροκήρυκας...
(Βγάζει απρόθυμα το σακάκι του κι ετοιμάζεται να κόψει ξύλα.)

"Η δουλειά μου είναι να φροντίζω τις ψυχές και όχι να κόβω ξύλα."

Μάνα Κουράγιο...
"Εγώ όμως δεν έχω ψυχή. Αντίθετα χρειάζομαι καυσόξυλα."