Μην θυμώνεις γέρικο μολύβι που γράφεις τόση πολλή θλίψη , είναι μόνο
Ότι απλά σε γνώρισα μια μέρα με λίγη όρεξη ...
Συγχώρεσέ με γηραιά βελανιδιά αν κλάψω με λυγμούς κάτω από τα κλαδιά
σου , είναι μόνο
Που δεν αισθάνομαι πολύ καλά , έχω το στήθος μου ανοιχτό εδώ και δύο
φεγγάρια τώρα .
Συγχώρεσέ με αγαπητό μου μολύβι που σε εξαναγκάζω στην πίκρα ,
Λάβε υπ ’ όψιν σου πως ίσως αύριο
Να γράψω για τη ζωή και τους αγώνες της
Και ίσως όλα να είναι πιο δυναμικά και οι επιθυμίες μου ,
Μπορεί να επιστρέψουν και εσύ μπορεί να μιλάς για πράγματα τόσο όμορφα όσο το γαλάζιο του ουρανού και το κόκκινο των φλεγόμενων οδοφραγμάτων .

Mauricio Morales