Voltairine De Cleyre ~ Είμαι

Είμαι! Οι αιώνες κυλάνε επί αιώνες:

Κι αυτό που είμαι, ήμουν και θα είμαι

Nα γιομίζω ανώτερο γραφτό με όγκο σιγανό

Και να τείνω, ολοένα, στο φαρδύτερο σκοπό...

Ο λίθος είμαι που κοιμήθηκε· ο παλιός, παλιός εκείνος ύπνος
Άφησε το πολυκαιρισμένο χνάρι του πολύ βαθιά εντός μου

Το φυτό είμαι που ονειρεύτηκε· και ιδού! Ακόμα τη θωρεί

Να κατοικεί επί τ’ ανθρώπινου προσώπου 'κείνη την ονειρο-ζωή...

Κοιμήθηκα, ονειρεύτηκα, και ξύπνησα: άνθρωπος είμαι!

Το καλύβι φυτρώνει ανάκτορα· τα βάθη θρέφουνε φως

Ακόμα επί! περνούν μορφές· αλλά μορφή βαστάει δύναμη

Πιο βασιλοπρεπή!

Ο αοιδός, πεθαίνοντας στ’ αρχίνημα του τραγουδιού του

Ακόμα ζει εντός μου· και γι’ άλλη μια φορά μέλλει

Να ξεσφραγίσει χείλια ωραιότερων ωδών·
Γιατί είν’ οι χίλιες γλώσσες της αθανασίας μιλιές μου...

Γενάρης 1892

Αναδημοσίευση από contra info