Παθητικά ανθρωπάκια του θεάματος της ίδιας μας της πτώσης.
Παθητικοί θεατές της ίδιας μας της φθοράς.
Δεν είναι τόσο ότι η φρίκη αυτού του σάπιου κόσμου
υπάρχει και μολύνει οτιδήποτε γύρω μας,
όσο ότι αυτή "βρωμίζει" το είναι μας και καθορίζει τις συμπεριφορές μας...

Βιώνουμε τη φυσικοποίηση της μιζέριας, 
όπου η παρακμή προωθειται σαν κομμάτι του εαυτού μας.

Όμως...
η ουσία δεν κρύβεται στα γεγονότα γύρω μας, 
αλλά στη στάση μας απέναντί τους...

Ο καιρός που η απόγνωση
πρέπει να αντικατασταθεί με τις ιαχές του πολέμου είναι εδώ.
Ενός πολέμου συνείδησης και αξιοπρέπειας
για την απαλλοτρίωση της κλεμμένης μας Ζωής.

Στο Εδώ και στο Τώρα...

Συμβούλια των Οργισμένων