Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι

Μαντρωμένος μες στο γήινο κοπάδι
Σέρνω τον καθημερινό ζυγό μου
Καβάλα
Πάνω στο μυαλό μου
"Ο Νόμος" έχει θρονιαστεί
Μια αλυσίδα κυκλώνει την καρδιά μου
" Η Θρησκεία "...

Πέρασε πια η μισή ζωή, αδύνατο να το αποφύγεις
Παντού οι φανοστάτες σε κατασκοπεύουν μ αναρίθμητα μάτια
Είμαι φυλακισμένος
Δε μπορεί τίποτα να μ' απελευθερώσει
Η γη η καταραμένη με κρατάει στα σίδερα της
Όλους σας να σας λούσει ο έρωτάς μου θα 'φτανε
Όμως τα σπίτια περιφράζουν τον ωκεανό του...

Φωνάζω
Μα δεν είναι

Παρά μονάχα των κλειδιών ο θόρυβος
Ο μορφασμός του δεσμοφύλακα
Μου πετάει
Στην αιχμή μιας ακτίνας
Ένα κομμάτι σάπιο κρέας...

Καγχάζουν 

Κι εγώ πλανιέμαι
Μέσα στο παραλήρημα, μέσα στον πυρετό
Η γη, μια σιδερένια σφαίρα καταδίκου
Βροντοχτυπάει
Στο πόδι μου αλυσοδεμένη...