Τρέχοντας στον μαραθώνιό μου ~ Antonio Vázquez Vázquez

Τρέχω και ο ήλιος με ακολουθεί

Τρέχω πάνω κάτω στις πλαγιές

Τα πόδια μου έχουν ξεχαρβαλωθεί και ματώνουν

Το σάλιο μου στέγνωσε εδώ και καιρό

Τρέχω την μέρα και την νύχτα

Δεν μπορώ πια να νιώσω τα πόδια μου

Σηκώνοντας το κεφάλι, βλέπω πολύ μακριά τον ορίζοντα

Έχουν μείνει πολλές ανηφόρες

Αλλά ξέρω ότι πρέπει να συνεχίσω

Δεν μπορώ να επιβραδύνω

Πρέπει να συνεχίσω να τρέχω

Δεν μπορούν να με πιάσουν

Τρέχω για την ελευθερία

Είμαι ο καλύτερος δρομέας

Ο πρώτος, δεν υπάρχει αντικαταστάτης

Αυτός είναι ο δικός μου μαραθώνιος

Όλα ξεκίνησαν όταν πήδηξα από τον τοίχο μιας φυλακής

Μετά σηκώθηκα πάνω

Αλλά ο δρόμος είναι πολύ μακρύς

Κρατάει πολύ ο μαραθώνιος

Όλος ο κόσμος με κυνηγάει

Αν κάποιος με προφτάσει

Ο αγώνας μου θα τελειώσει

Αλλά τα πόδια μου με αφήνουν

Χρειάζομαι ξεκούραση

Χρειάζομαι ένα κρησφύγετο μέσα από το οπόιο να παρατηρώ τριγύρω

Είμαι κουρασμένος και δεν μπορώ άλλο

Θέλω ν' αφεθώ να πέσω

Θα ήθελα να σταμετήσω να τρέχω

Ακούω φωνές από μακριά

Αυτός είναι, πιάστε τον!

Εκτινάσσομαι πάνω ξανά

Και τα πόδια μου πετάνε ξανά

Δεν υπάρχει καμιά αλυσίδα τώρα

Δεν θα τους αφήσω να με πιάσουν

Αλλά πάλι κουράζομαι

Αισθάνομαι πως δεν θα νικήσω

Είναι ένας πολύ μακρύς μαραθώνιος

Και ποτέ δεν θα τα καταφέρω

Από τη στιγμή που άρχισα να τρέχω

Δε μπόρεσα να ξεκουραστώ

Πάντα κοιτάζοντας τριγύρω

Πάντα κοιτάζοντας πίσω

Έχω την καρδιά μου στο στόμα μου

Τα νεύρα μου είναι τεντωμένα

Χωρίς σχεδόν να κοιμάμαι

Θα είμαι πάντα ένας περιθωριακός

Στη φυλακή και στον δρόμο

Θα είμαι πάντα ένας αποτυχημένος

Θα είμαι ελεύθερος μόνο όσο συνεχίζεται ο μαραθώνιός μου...

 

Από το βιβλίο Adiòs Prisiòn, Εκδόσεις Μαύρη Διεθνής
Μετάφραση: Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς