Ο Γάτος ~ Charles Baudelaire

Μες στο μυαλό μου περπατά
Όπως στο διαμέρισμά του, ένας ωραίος
Γάτος δυνατός, γλυκός και γοητευτικός
Όταν νιαουρίζει, μόλις που ακούγεται
Τόσο ο ήχος του είναι τρυφερός και διακριτικός
Αλλά η φωνή του είτε μαλακώνει είτε μαλώνει
Είναι πάντα πλούσια και βαθιά.

Να, η γοητεία του και το μυστικό του
Αυτή η φωνή που αναβλύζει κόμπο κόμπο
Κι εισδύει στα πιο σκοτεινά μου βάθη
Σαν έπος πολύστιχο με γεμίζει
Και μ’ ευχαριστεί σα φίλτρο.

Αποκοιμίζει τους πιο σκληρούς πόνους
Έχει μέσα του όλες τις εκστάσεις
Δεν του χρειάζονται οι λέξεις
Για να εκφράσει τις μεγάλες φράσεις.

Όχι, δεν υπάρχει δοξάρι που ν’ αγγίζει
Την καρδιά μου, όργανο τέλειο
Και να κάνει πιο βασιλικά
Να τραγουδά η παλλόμενη χορδή της
Απ’ ό,τι η φωνή σου, γάτε μυστηριακέ
Γάτε αγγελικέ, γάτε μοναδικέ
Που όλα μέσα σου είναι, σα σε άγγελο
Το ίδιο τέλειος κι αρμονικός.

Από την καστανόξανθή σου γούνα
Αναδύεται άρωμα τόσο γλυκό, που κάποιο δειλινό
Ευφράνθηκα χαϊδεύοντάς την
Μια φορά, μόνο μια φορά.

Είναι το φιλικό δαιμόνιο του τόπου
Κρίνει, προεδρεύει, εμπνέει
Το καθετί μες το βασίλειό του
Ίσως να είναι νεράιδα, ή Θεός;

Όταν τα μάτια μου στο γάτο που αγαπώ
Σα μαγνητισμένα
Στρέφονται πειθήνια
Και κοιτάζω εντός μου
Έκθαμβος βλέπω
Τη φωτιά απ’ τις χλομές του κόρες
Φάρους καθαρούς, ζωντανές οπάλιες
Που μ’ ατενίζουν σταθερά...