Ελένη ~ Γιάννης Ρίτσος

Ω, ναι, γελάω καμιά φορά
Και ακούω το γέλιο μου βραχνό, να ανεβαίνει
Όχι απ΄το στήθος πια, πολύ πιο κάτω
Απ΄τα πόδια, πιο κάτω, μες από τη γης
Και γελάω
Πώς ήταν δίχως νόημα όλα
Δίχως σκοπό και διάρκεια και ουσία

Πλούτη, πόλεμοι, δόξες και φθόνοι, κοσμήματα και η ίδια η ομορφιά μου...