Οκτάβιο Παζ ~ Ηλιόπετρα

Όλα μεταμορφώνονται όλα αγιάζουν

Κέντρο του κόσμου κάθε κάμαρα είναι

Κάθε μια πρώτη νύχτα πρώτη μέρα

Γεννιέται ο κόσμος όταν δυο φιλιούνται

Μια στάλα φως στα διάφανά μας σπλάχνα

Η κάμαρα σαν φρούτο μισανοιγεί

Ή εκρήγνυται σαν σιωπηλό αστέρι

Κι οι νόμοι φαγωμένοι απ' τα ποντίκια

Κάγκελα τραπεζών, δεσμωτηρίων

Συρματοπλέγματα, χάρτινες γρίλλιες

Τ' αγκάθια, τα κεντριά και οι σφραγίδες

Το μονόχορδο κύρηγμα των όπλων

Μελίρρυτοι σκορπιοί με πετραχήλι

Ο τίγρης με το υμίψηλο που ηγείται

Του Ερυθρού Σταυρού ή των Χορτοφάγων

Όνοι παιδαγωγοί κι εθνοπατέρες

Κροκόδειλοι που κάνουν τους σωτήρες

Ο Ηγέτης, το τσακάλι, ο εργολάβος

Του μέλλοντος, το ένστολο γουρούνι

Ο υιός ο εκλεκτός της εκκλησίας

Που πλένει με αγιασμό τα μαύρα δόντια

Κι ακούει μαθήματα αγγλικών κατ' οίκον

Η και δημοκρατίας, αθέατοι τοίχοι

Και σάπιες προσωπίδες που χωρίζουν

Τον άνθρωπο από τους άλλους τους ανθρώπους,

Τον άνθρωπο από τον ίδιο...