Η πέτρα του ήλιου ~ Οκτάβιο Παζ

Ν’ αγαπάς θα πει να μάχεσαι...
Ο κόσμος αλλάζει...
Όταν δύο εραστές φιλιούνται, οι πόθοι ενσαρκώνονται...
Η σκέψη ενσαρκώνεται, φτερούγες φυτρώνουν στους ώμους του σκλάβου...
Ο κόσμος είναι πραγματικός και χειροπιαστός, το κρασί είναι κρασί...
Το ψωμί ξαναβρίσκει τη γεύση του, το νερό είναι νερό...

Ν’ αγαπάς θα πει να μάχεσαι, ν’ ανοίγεις πόρτες...
Να παύεις να είσαι ένα πρωτοκολλημένο φάντασμα...
Καταδικασμένο στην αιώνια αλυσίδα...
Από έναν κύριο απρόσωπο...