Εξομολόγηση ~ Μαρία Θεριανή Βάθη

Και αν αναρωτιέσαι τι μ' έκανε να σ' αγαπώ είναι η σιωπή σου,
Είναι το βλέμμα σου που φωνάζει δυνατά κάθε κραυγή της ψυχής σου,
Είναι το χάδι σου που αιχμαλωτίζει το κορμί μου και με γεμίζει πονηρά μυστικά
Είναι  o κρυφός φόβος της απουσίας και συνάμα τα όνειρα που με κάνεις να ποθώ
Είναι κάθε μέρα που ακούω τη φωνή σου
Είναι ο τρόπος που μιλάς για την ζωή και τα λόγια που θα πεις και ας είναι
άσχημα δεν με πειράζουν, ίσως να παίρνουν άλλη τροπή όταν βγαίνουν απ' τα
χείλη σου
Τώρα γυμνοί και οι δυο, τίποτα δεν μας χωρίζει, πλασμένοι από τη φύση να
ενωθούμε και να δημιουργήσουμε ευτυχία…
Τα χείλη σου με πότισαν το πιο γλυκό μεθύσι
Τα μάτια σου με ζάλισαν σαν τρικυμία
Τα χέρια σου με χάιδεψαν σαν την μάνα το παιδί
Εσύ μου ΄μαθες έρωτα…