Μάουρι οι εξεγερμένοι δε σε ξεχνάνε...

Στις 22/5 του 2009,ένας σύντροφος στην μακρινή Χιλή,χάνει την ζωή του,από έκρηξη βόμβας που μετέφερε ο ίδιος για να την τοποθετήσει σε στρατόπεδο μπάτσων.Το όνομά του ήταν Mauricio Morales.Δεν ήταν ήρωας,δεν ήταν ούτε υπεράνθρωπος,ούτε κανένας μεγάλος θεωρητικός κάποιου κωλο - ισμού να τον κάνουμε μάρμαρο και δόγμα κι αυτόν.Ούτε και πιστεύω πως λέει κάτι να τον θυμόμαστε μια φορά τον χρόνο σε επετειακού χαρακτήρα μεγαλοστομίες στα στέκια μας ή ακόμα χειρότερα στα social media η δεν ξέρω που αλλού.Τις γαμημένες μέρες όμως,που κάποια από τα αδέρφια μας,σε οποιαδήποτε γωνιά του πλανήτη πέφτουν νεκρά κάνοντας ο καθένας την δικιά του ξεχωριστή έφοδο στον ουρανό,κανένα συμπλεγματικό ανθρωπάκι δεν μπορεί να μας κάνει λοβοτομή για να τις ξεχνάμε...Γιατί ο Mauri και ο κάθε Mauri είναι κάθε μέρα,σε κάθε αγωνία μας,σε κάθε χαρά ή λύπη μας και σε κάθε μας άρνηση απέναντι στην αποκτηνωμένη κοινωνική μηχανή στο πλευρό μας...Τόσο απλά.

"Πριν πέσω για ύπνο σκέφτομαι τη σύγχρονη εποχή και δεν συνηθίζω τις τεχνητές οσμές. Ούτε το πλαστικό που περιτυλίγει το νερό, ούτε τις μηχανές, ούτε τα στρατιωτικά κράνη, ούτε τις γραβάτες και τα κοστούμια.
Τα χέρια μου δεν συνηθίζουν την τεχνητή σύνδεση σε εικονικούς κόσμους.
Συνδεδεμένες ζωές σε ασύρματα δίκτυα, τα μάτια μου αναζητούν την αιώνια φωτιά της επανάστασης ανάμεσα στο πλήθος πτωμάτων και μόνο από κάποια απομονωμένα βλέμματα προκύπτει το συνειδητοποιημένο άτομο με μάτια στιλέτα που
αντιστέκονται στο να πεθάνουν στο δημοκρατικό νεκροταφείο.
Πριν πέσω για ύπνο αγκαλιάζω το χάος ως μια ιδέα που απελευθερώνει το σώμα και
τον νου μου.Γιατί παρόλα αυτά, με κάνει να νιώθω ζωντανός.
∆εν θέλω να αναζητήσω το δισκοπότηρο που θα απελευθερώσει μελλοντικές κοινωνίες. Τα δάχτυλά μου αναζητούν την αιματηρή πτήση της καταστροφής των αλυσίδων της ρυθμικής φωτιάς, τον εμπρησμό της εξουσίας και των αφεντάδων της.
Πάνω στον ύπνο μου, οι δράσεις μου είναι σχεδιασμένες έτσι ώστε αύριο, αφότου ξυπνήσω, θα τσακίσω τη ρουτίνα ,και με μια ατομική δράση, με το στήθος μου
σαν φουσκωτή πέτρα, με την καταστροφή αυτής και οποιασδήποτε κοινωνίας.
Κάντε μου μια χάρη: ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΤΕ ΝΑ ΖΗΣΕΙ Η ΑΝΑΡΧΙΑ...."

ΜAURICIO MORALES

.....δεν είναι απλά ένα όνομα, είναι ένας άγνωστος φίλος, ένας σύντροφος αδερφός που χωρίς να έχουμε συναντηθεί ποτέ βαδίζουμε σε κοινές διαδρομές, μοιραζόμαστε τις ίδιες άγριες νύχτες, αγαπάμε τις εκκωφαντικές εκρήξεις που συνεχίζουν να φωνάζουν "είμαστε ακόμα ζωντανοί στον κόσμο σας".
(Σ.Π.Φ)

.....Πάνκη Μάουρι, η επιθυμία σου για λευτεριά
είναι βόμβα μεταδοτική!
Νυχτοπερπατάμε
μ’ έναν ήλιο στο τσερβέλο
και με δυο μεγάλα αστέρια από χρυσό
στα πυρακτωμένα μας τα μάτια.
(Π.Ε.Α. Bruno Filippi)