Σεργκέι Νετσάγιεφ ~ Γράμμα Προς Τη Νεολαία

Υπό την έννοια Επανάσταση ορίζουμε μια ριζοσπαστική ανατροπή, την χωρίς καμία εξαίρεση αντικατάσταση όλων των μορφών της σύγχρονης ζωής με νέες ολοκληρωτικά αντίθετές τους.

Εφόσον οι υπάρχουσες μορφές ζωής είναι απαράδεκτες μπορούν να αναπτυχθούν νέες, μόνο όταν δεν θα 'χει γλυτώσει καμία παλιά μορφή τους από την καταστροφή: αυτό σημαίνει ότι, ολότελα νέες μορφές ζωής μπορούν να γεννηθούν μόνο από τον τέλειο ομορφισμό (από την ολοκληρωτική καταστροφή των προηγούμενων).

Εν αντιθέσει, αν έστω και μια από τις παλιές μορφές διασωζόταν, θα δινόταν η ευκαιρία στα σπέρματα έστω, των παλαιότερων μορφών να αναπτυχθούν μελλοντικά σε αφθονία. Συνεπώς μια τέτοια ανατροπή θα ήταν πλασματική και προσωρινή και μάταια θα θυσιάζονταν οι αγωνιστές και το τίμιο αίμα τους, το κόστος των οποίων θα καθόριζε αυτή.

Τέτοιες υποθετικές μετατροπές σε όλες τις χώρες μέχρι τώρα πραγματοποιούνται με τη φροντίδα του ελεεινού κύκλου των κυβερνώντων. Οι οπαδοί του κρατισμού σκεπάστηκαν με τον έναν ή άλλο φιλελεύθερο μανδύα και οδήγησαν μέσω των μεθυστικών λόγων τους τις μάζες του λαού στον αιματηρό αγώνα. Όμως μετά τη νίκη, και στη μέση του σωρού των πεσόντων για την δήθεν ελευθερία, έστησαν νέες αγχόνες και ικριώματα θανάτου, όπου εκτέλεσαν τους επαναστάτες που επέζησαν και με αυτόν τον τρόπο ξαναέφτιαξαν τις συνθήκες καταπίεσης. Οι φιλόδοξοι άνθρωποι φροντίζουν πάντα να χρησιμοποιούν τη δυσαρέσκεια και την οργή του λαού για να ικανοποιήσουν τα δόλια σχέδιά τους. Στην αρχή "επαναστατικά" και δημοκρατικά καταφέρνουν στο τέλος να γίνονται τύραννοι, με αποτέλεσμα ο ανοργάνωτος και προδομένος λαός να υποχωρεί στριμωγμένος απ' την στρατιωτική δύναμη, και έτσι δεν υπήρξε ως τώρα μια πραγματική επανάσταση. (Μια τέτοια βέβαια δεν μπορεί να υπάρξει σε ένα μόνο λαό, μπορεί να ξεκινήσει σε μια χώρα μα τελικά πρέπει να ολοκληρωθεί από όλους τους λαούς).

Για μια πραγματική επανάσταση χρειάζονται άνθρωποι, και βέβαια όχι του είδους αυτών που στέκονται στην κορυφή του λαού και τον διατάζουν, μα άνθρωποι που προέρχονται από τα σπλάχνα του και δρουν απαρατήρητα μέσα του αποτελώντας το στοιχείο της επαναστατικής συνοχής του και δίνοντας στο κίνημα πνεύμα και χαρακτήρα, καθώς και την μία και μοναδική κατεύθυνση που πρέπει αυτό να έχει. Μόνο αυτό το νόημα έχει η δημιουργία μιας μυστικής οργάνωσης προπαρασκευής και μόνο σχετικά με αυτό είναι αναγκαία.

Οι ηγέτες μιας πραγματικής Λαϊκής Επανάστασης εκδηλώνονται, μέσω πράξεων, μόλις προετοιμαστούν σχετικά οι συνθήκες, ενώνονται έπειτα στενά μεταξύ τους και οργανώνονται κατά τη διάρκεια της πορείας της ίδιας της Υπόθεσης.

Όχι σπάνια υπόγειες δυνάμεις, ξεκομμένες απ' την πραγματική δράση, οδήγησαν αναρίθμητους ανθρώπους στην άκαιρη συμπλοκή, οι οποίοι μπροστά σ' αυτές τις αντίξοες περιστάσεις υποχωρούσαν. Όσο πλησιάζει η ώρα της πραγματικής, λαϊκής κίνησης, τόσο σπανιότερα υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ ιδεών και πραγματικότητας. Οι επαναστατικές ιδέες διαπερνούν άμεσα τις ζωντανές από την ανατροπή γενιές. Αυτές εγκυμονούν στους ανθρώπους, οι οποίοι δεν μπορούν να καταπιέσουν πια την καταστροφική τους οργή και μπροστά στο ξέσπασμα βρίσκουν τον Εχθρό και χωρίς να το σκεφτούν τον εξοντώνουν.

Αρχικά πρόκειται για εξαιρετικές περιπτώσεις, οι οποίες περιγράφονται από τους σύγχρονους ανθρώπους σαν πράξεις φανατισμού ή οργής που όμως πρέπει να επανέρχονται ολοένα και περισσότερο με διάφορες μορφές ώστε να γίνουν επιδημικό πάθος της νεολαίας και να μετατραπεί σε γενικευμένη ανταρσία. Αυτός είναι ο φυσικός δρόμος.

Η εξόντωση υψηλά ιστάμενων προσώπων, στα οποία ενσαρκώνονται τα κυβερνητικά σχήματα ή οι φόρμες της οικονομικής αποσύνθεσης πρέπει να ξεκινήσει με ατομικές ενέργειες. Στη συνέχεια αυτή η εργασία γίνεται ευκολότερα στο μέτρο που επικρατεί πανικός στην κοινωνική τάξη που τρέμει τον καταποντισμό της. Πράξεις που οι Καρακάσοφ, Μπερεσόφσκι και άλλοι, πήραν την πρωτοβουλία, πρέπει σταθερά να αυξάνονται και να πληθαίνουν και να γίνονται πράξεις των μαζών, όπως αυτές των συντρόφων του Σίλλερς Κάρλ Μουρ. Όμως, πρέπει να ξεκαθαρίζουμε με 'κείνον τον ιδεαλισμό που εμποδίζει να πραγματοποιούν οι άνθρωποι αυτά τα σχέδιά τους, αυτός πρέπει να αντικατασταθεί με την σκληρή, ψυχρή, συνέπεια στη δράση. Με εκρηκτική ταχύτητα και πάντα, αυτές οι συλλογικές πράξεις των εξοργισμένων νέων, πρέπει με οποιοδήποτε τρόπο να εισρέουν στις λαϊκές δυνάμεις και πολύ περισσότερο να παίρνουν ένα λαϊκό χαρακτήρα.

Αναφορικά με τον χρόνο ο ορισμός Επανάσταση περιλαμβάνει δυο εξ ολοκλήρου διαφορετικά δεδομένα: το ξεκίνημα, την περίοδο της καταστροφής των υπαρκτών κοινωνικών σχημάτων, και το τέλος, την ανοικοδόμηση, που σημαίνει την διαμόρφωση ολότελα των νέων σχημάτων, από τον αμορφισμό. Αντίστοιχα, μια οποιαδήποτε αδύναμη παλιά κλασσική αλήθεια, που λέει ότι η αρχή δεν είναι σε καμία περίπτωση το τέλος, και όταν επίσης αυτή περνάει ανεπαίσθητα σ' αυτό, τότε η καταστροφή δεν είναι πιο ανοικοδόμηση, και με αυτή την έννοια είναι ασυμβίβαστη. Οι τσαρλατάνοι και οι σνομπ της επιστήμης, οι χορτάτοι στοχαστές του παλιού καλού καιρού έγραφαν για τους αγώνες που ξεκινούσαν παρακινούμενοι απ' τις ιδέες της γενικευμένης επανάστασης παρατραβηγμένες διατριβές, πάνω στο ίδιο πάντα θέμα:

Χωρίς ένα αυστηρά επεξεργασμένο σχέδιο της ανοικοδόμησης δεν επιτρέπεται να καταστρέφει κανείς. Φαίνεται όμως, ότι ξέχασαν πως όλοι οι ευγενείς, άγιοι άνθρωποι που ήταν εμπνευσμένοι από την ιδέα μιας νέας ζωής και με ειρηνικό τρόπο ήθελαν να δώσουν καλύτερο σχήμα στο υπάρχον, ήταν παντού κυνηγημένοι, εκτός νόμου και εκτεθειμένοι σε θλίψεις και βάσανα, επιπλέον ότι πρέπει να καταφέρουμε να πείσουμε εκατομμύρια θύματα πως μόνο μια βίαιη ανατροπή, ένας αγώνας ζωής και θανάτου μεταξύ ευνοουμένων και καταπιεσμένων, μπορεί να αντικαταστήσει τον διαστρεβλωμένο κόσμο...

Αρχή μας είναι ο αγώνας, ψυχρός, άγριος και λυσσασμένος αγώνας. Σκοπός μας είναι η ολοκληρωτική καταστροφή όλων των περιοριστικών δεσμών. Δε μιλάω για τους επαγγελματίες ψεύτες, τους αχρείους δειλούς, τους ψευτοεπαναστάτες και αληθινούς λακέδες του συστήματος, που ενοικιάζονται για να υπερασπίζουν την τάξη, μέσω της διανόησης και της επιστήμης. Γνωρίζουμε ίσως και και κάποιους τέτοιους οι οποίοι κάποτε παρουσιάζουν αληθοφανή σχέδια για καλύτερη ζωή. Ξέρουν όμως καλά, πως για καμία αλλαγή, που δεν αρέσει στους κυβερνώντες, δεν πρόκειται να πετύχουν την συγκατάθεσή τους. Ξέρουν πως τα συμφέροντα των κυβερνώντων με αυτά του Λαού βρίσκονται διαμετρικά αντίθετα, κατανοούν και ξέρουν πως όλα πρέπει να παρθούν με τη βία... Ωστόσο συνεχίζουν να επινοούν τέτοια σχέδια, ο διάολος ξέρει για ποιον και γιατί. Μιας και αντλούν το υλικό τους από τις υπάρχουσες σχέσεις, έτσι το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο - αηδιαστικό πράγμα. Δεκαετίες, αιώνες φρόντιζαν αυτοί οι ηλίθιοι να γεμίζουν τις κοιλιές τους με το βιός του λαού και να επιδιώκουν μόνο ηλίθια πράγματα.

Έγραψαν ολόκληρους τόμους. Γέμισαν μ' αυτούς βιβλιοθήκες, η νεολαία τους διάβασε και ότι διαβάστηκε ξαναγράφτηκε.

Έτσι η εποχή μας έχει κληρονομήσει ένα σωρό από διαφορετικά "δικαιώματα" του ανθρώπου - σκλάβου, ένα σωρό φιλοσοφικά συστήματα των δεισιδαιμώνων, συστήματα που το ένα προέρχονταν από το άλλο, και το ένα αναιρούσε το άλλο και ούτω καθεξής, και όλα αυτά ονομάζονται επιστήμη... Σιχαμερό...

Οι Ιταλοί αγρότες ξέρουν να βάζουν σε κίνηση την αληθινή Επανάσταση: μόλις καταλαμβάνουν μια πόλη καίνε όλη τη χαρτούρα. Μια τέτοια καταστροφή πρέπει να πραγματοποιηθεί παντού. Λέμε: Μια μη-ολοκληρωτική καταστροφή είναι ασυμβίβαστη με την ανοικοδόμηση, συνεπώς πρέπει να είναι απόλυτη και γενικευμένη. Η σημερινή γενιά πρέπει να ξεκινήσει με την ολοκληρωτική αλλαγή όλων των κοινωνικών συνθηκών ζωής, και αυτό σημαίνει ότι η σημερινή γενιά πρέπει να καταστρέψει χωρίς διακρίσεις ότι ανήκει στο υπάρχον με μια σκέψη: Το συντομότερο δυνατόν και όσο το δυνατόν περισσότερο. Και επειδή η σημερινή γενιά βρίσκεται ολοκληρωτικά κάτω από την επίδραση των πιο αξιοκαταφρόνητων συνθηκών ζωής, τις οποίες τώρα πρέπει να καταστρέψει, γι' αυτό η ανοικοδόμηση δεν πρέπει να είναι δική της υπόθεση, αλλά των αγνών δυνάμεων που γεννιούνται τις βίαιες μέρες της ανικαίνισης. Οι μυσαρότητες του σύγχρονου πολιτισμού, που μέσα του μεγαλώσαμε, μας στέρησε την ικανότητα να φανταστούμε πρακτικά το παραδεισένιο οικοδόμημα της μελλοντικής ζωής, για το οποίο μπορούμε να έχουμε μόνο μια νεφελώδη αντίληψη, στη θέση του, αναγκαστικά σκεφτόμαστε το αντίθετο της υπάρχουσας σιχαμένης κοινωνικής τάξης.

Σαν άνθρωποι της πρακτικής επαναστατικής υπόθεσης που ήδη ξεκίνησε, θεωρούμε τις διάφορες ελευθεριακού τύπου κριτικές περί αυτού του νεφελώδους μέλλοντος σαν ύποπτες ως και εγκληματικές, μιας και ως τέτοιες παρεμποδίζουν την υπόθεση της καταστροφής, συγκρατούν την εκρηκτική κίνησης του ξεκινήματος της Επανάστασης, και με αυτόν τον τρόπο σπρώχνουν μακρυά την ολοκλήρωσή της. Σε μια πρακτική υπόθεση αυτό είναι μια ανώφελη πνευματική ατίμωση, μια μόλυνση της σκέψης. Πρέπει λοιπόν βάση του νόμου της αναγκαιότητας και της αυστηρής δικαιοσύνης, να ευλογήσουμε την ασυγκράτητη καταστροφή, που πρέπει να αναπτύξει τόσο μεγάλα κρεσέντο, μέχρις ότου δεν έχει μείνει κανένα από τα υπάρχοντα κοινωνικά σχήματα για να καταστραφεί.

Η συνωμοσία και η καταστροφή δεν είναι απλώς η αποστολή μας, μα όλος ο πραγματικός μας αγώνας από το πρώτο του βήμα. Όλα όσα χρησιμεύουν στην υπόθεση της βίαιης ανανέωσης αναπτύσσονται μέσα απ' αυτόν τον αγώνα. Στο μέτρο που αναπτύσσεται αυτός ο αγώνας αναπτύσσονται και οι δυνάμεις μας. Εξού και αποστρεφόμαστε την αδράνεια από όπου και αν αυτή προέρχεται. Πρέπει να ταραξουμε με όλα τα μέσα, αυτόν τον θανασιμο κοινωνικό ύπνο. Αυτή την μονοτονία, αυτή την απάθεια! Πιστεύουμε μόνο αυτούς, που εκδηλώνουν με πράξεις την αφοσίωσή τους για την Υπόθεση της Επανάστασης, χωρίς να φοβούνται βασανιστήρια ή φυλακές, συνεπώς απορρίπτουμε όλα τα λόγια που δεν ακολουθούνται από έργα σε κάθε βήμα τους. Οποιαδήποτε άσκοπη προπαγάνδα, που δεν έχει σχέση με τον χρόνο ή το χώρο δεν την έχουμε πια ανάγκη!... Μας είναι περισσότερο εμπόδιο και της εναντιωνόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις!... Θέλουμε μόνο η πράξη να οδηγεί τον λόγο, δεν θέλουμε να καταπονείται το πνεύμα σε ματαιόδοξες φλυαρίες. Κάποτε ο τόνος της πολεμικής και του ζήλου μας, εξουθένωσε στην πίεση του κάποιους αδύναμους χαρακτήρες, έφερε στο φως καινούριους κουτσουμπόληδες και απέστρεφε την προσοχή σε κούφιες και άκαιρες υποθέσεις. Γι' αυτό όλα τώρα θα πρέπει να συγκλίνουν στη μία και μόνη ορθή κατεύθυνση. Και όλους τους πολυλογάδες που δεν θα το κατανοήσουν, θα τους κάνουμε να σωπάσουν με τη βία...

Ξεσκίζουμε και όλους τους δεσμούς με τους μεταναστευμένους πολιτικάντηδες, που δεν θέλουν να γυρίσουν στην πατρίδα μας και να τοποθετηθούν στις γραμμές μας, και, όσο αυτές οι γραμμές είναι αόρατες, και με όλους εκείνους που δεν θέλουν να συνεισφέρουν στο να εμφανιστούν αυτές οι γραμμές δημόσια, στη σκηνή της Ρώσικης ζωής. (Μια εξαίρεση επιτρέπεται σ' εκείνους τους μετανάστες, που έδρασαν κιόλας σαν εργάτες της ευρωπαικής επανάστασης).

Απευθυνόμαστε τώρα για πρώτη και τελευταία φορά σε όλα τα αντιπολιτευόμενα στοιχεία της Ρώσικης ζωής και τους προτρέπουμε σε άμεση πρακτική δραστηριότητα και αγώνα. Στην διάρκεια αυτού του αγώνα θα διακρίνουν τους συντρόφους τους και στο όνομα της Υπόθεσης και των πρακτικών δραστηριοτήτων της θα συνδεθούν και μεταξύ τους.
 

Δεν θα επιτρέψουμε καμία επανάληψη ή κούφια διακήρυξη να αντιχήσει, όποιος έχει αυτιά και μάτια θα ακούσει και θα δει τους αληθινούς αγωνιστές και αν δεν ενωθεί μαζί τους, εξίσου λίγο θα φταίμε για όλα όσα και όσους κρύβονται από δειλία και αισχρότητα πίσω από τα παρασκήνια, που μαζί μ' αυτά τα παρασκήνια, θα συντριβούν σκληρά και ανελέητα από το κίνημά μας.

Και αν δεν αναγνωρίζουμε καμία άλλη ενέργεια και δράση, εκτός από αυτή της καταστροφής, εν τούτοις είμαστε της γνώμης, ότι οι μορφές με τις οποίες μπορεί να εκφραστεί, μπορούν και είναι ασυνήθιστα πολύπτυχες: Δηλητήριο, μαχαίρι, θηλειά και άλλα παρόμοια... Η Επανάσταση τα αγιάζει όλα σ' αυτόν τον αγώνα με τον ίδιο τρόπο, το πεδίο λοιπόν είναι ελεύθερο... Τα θύματα προσδιορίζονται από την αδίστακτη Λαική Επανάσταση! Όλα τα έντιμα και ζωντανά ακόμα μυαλά, μετά από φθορά αιώνων, πρέπει να ξεσηκωθούν για την ανανέωση της ζωής. Να είναι αυτές οι τελευταίες μέρες για τις βδέλες της κοινωνίας, συννεφιασμένες. Θρήνος του φόβου και της μετάνοιας θα ηχεί στην κοινωνία.

Οι τιποτένοι ελευθεριακοί θα κρώζουν σε λυρικούς τόνους. Πρέπει να τους προσέξουμε? Καθόλου. Πρέπει να μείνουμε αδιάφοροι ενάντια σ' αυτά τα κλαψουρίσματα και να μην έρθουμε σε κανέναν διάλογο ή συμβιβασμό με όσους φθόνησαν την καταστροφή. Θα το ονομάσουν προβοκάτσια ή τρομοκρατία. Θα του δοθεί ενα τρανταχτό παρατσούκλι. Εντάξει λοιπόν, μας είναι αδιαφορο. Δεν ενδιαφερόμαστε για τη γνώμη τους. Ξέρουμε πως κανείς σε ολόκληρη την ευρώπη δεν ζει μια ευτυχισμένη και πραγματικά ήσυχη πολιτική ζωή και πως κανείς ειλικρινης άνθρωπος, δεμ μπορεί να μας κατηγορήσει χωρίς να πρέπει να υποκριθεί.
Από τη σύγχρονη διανόηση, που χαρακτηρίζεται από προδοσίες και κολακίες, από την αγοραία διανόηση, δεν πρέπει να περιμένουμε παρά μόνο αηδίες και κουτσομπολιά. Τα ενδιαφέροντα της σύγχρονης πρακτικής επιστήμης είναι τα ενδιαφέροντα του Τσάρου και του Κεφαλαίου, τα οποία αποκλειστικά υπηρετεί, αποκλειστικά γιατί μέχρι τώρα ούτε μια ανακάλυψη δεν χρησιμοποιήθηκε για ουσιαστική καλυτέρευση της ζωής του λαού. Όλες οι ανακαλύψεις είτε αρπάζονται από τους μεγάλους άρχοντες, τσαρλατάνους και "παζαρευτές", είτε χρησιμοποιούνται για την βελτίωση των στρατιωτικών δυνατοτήτων τους.

Ολόκληρη η προσφορά των ανακαλύψεων των ερευνητών δεν στρέφεται προς τις ανάγκες του λαού. Συνεπώς και τα συμφέροντα αυτής της επιστήμης δεν είναι δικά μας. Χρειάζεται ακόμα να μιλάμε για κοινωνική έρευνα και επιστήμη;

Σε ποιον δεν είναι γνωστά τόσα ακριβά ονόματα, που σπρώχτηκαν στην εξορία, στη Σιβηρία ή οπουδήποτε αλλού, γιατί ήθελαν με τον έντιμο λόγο της θερμής τους πίστης να κατασκευάσουν ξανά τα ανθρώπινα δικαιώματα; Οι φλογερές, αποπνέουσες ανθρωπιά, ζήλο και αγάπη ομιλίες τους, σβήστηκαν από την ωμή βία.

Η σημερινή γενιά πρέπει να αποκτήσει μιια ανελέητη, ωμή δύναμη και ασυγκράτητα να βαδίσει στο δρόμο της καταστροφής. Ο υγιής αδιάφθορος ακόμα νους της νεολαίας πρέπει να κατανοήσει πως είναι ουσιαστικότερα πιο ανθρώπινο να μαχαιρώσουν και να πνίξουν ντουζίνες και εκατοντάδες μισητών, παρά να συνδιαλλαγούν μαζί τους και έτσι αθελά τους να συμμετέχουν σε συστηματικές, "νόμιμες" εγκληματικές πράξεις, στα βάσανα και στα μαρτύρια εκατομμυρίων προλετάριων... Ας ξεκινήσουμε λοιπόν όλα τα υγιή, νέα μυαλά αμέσως προς την ιερή Υπόθεση της εξόντωσης του κακού, τον εξαγνισμό και την διαφώτιση της Ρωσικής γης δια πυρός και σιδήρου και να συνενωθούν αδελφικά με όλους όσους κάνουν το ίδιο σε όλη την Ευρώπη.

Σημειώσεις

Δημήτρη Καρακάσοφ (1840 -1866), Ρώσος επαναστάτης και μέλος της ομάδας Ισούτιν στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας, στις 16 Απριλίου 1866 αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον τσάρο Αλέξανδρο II, η απόπειρα απέτυχε, συνελήφθη και εκτελέστηκε.

Άντον Μπερεσόφσκι (1847 - 1916), Πολωνός επαναστάτης, μετά της επανάσταση του 1863 στην Πολωνία φυγαδεύτηκε στο Παρίσι, όπου στις 24 Μαιου 1867 αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον τσάρο Αλέξανδρο II. Η απόπειρα απέτυχε, συνελήφθη και καταδικάστηκε σε 20 χρόνια καταναγκαστικά έργα.

Έχουμε ενδείξεις ότι ο Νετσάγιεφ ήταν επηρεασμένος από αυτές τις απόπειρες ειδικά αυτής του Καρακασόφ. (Στις 13 Μαρτίου 1881 Ρώσοι μηδενιστές κατόρθωσαν τελικά να δολοφονήσουν τον τσάρο).

Το ότι ο Νετσάγιεφ αναφέρει τον Σίλλερς σαν "Ληστή" βρίσκεται σε συνάφεια με το ότι ήταν εντυπωσιασμένος από τους "εγκληματίες υψηλού κινδύνου" και "επιπέδου".

Έκδοση Αναρχικό Στέκι Ναδίρ