Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014

Επιστρέφοντας ~ Renzo Novatore

Αγαπητό Libertatio

 Είκοσι δύο μήνες έχουν περάσει πια από τη μέρα που το πιο κτηνώδες,το πιο γλοιώδες απ' όλα τα τέρατα προσπάθησε να συμπαρασύρει ακόμη και μένα,μέσα στα αποκρουστικά και αιμοβόρα σαγόνια του.
 Ναι ακόμη και εγώ προορισμένος να μεταμορφωθώ σε ταπεινό εργαλείο μιας αποκτηνωμένης δουλοπρέπειας,ακόμη και εγώ ήμουν προορισμένος να θυσιαστώ (αχ,τα ζώα για θυσία...) στο βωμό του ηλίθιου και αλλόκοτου απ' όλα τα ανθρώπινα φαντάσματα,ακόμη και εγώ ήμουν προορισμένος να μεταμορφωθώ σε ένα κομμάτι απο ΄΄ανθρώπινο υλικό΄΄...
 Αλλά εγώ δεν πιστεύω στη μοίρα.
 Ούτε καν στο πεπρωμένο,δεν πιστεύω!
 Όχι!Εγώ πιστεύω μονάχα στην ισχύ μου!
Και μόνο στο όνομα αυτής είναι που απάντησα με ένα υπεροπτικό και περιφρονητικό ΄΄ΟΧΙ΄΄-αριστοκρατικά αναρχικό-και έφυγα...
 Περπάτησα με απέραντη χαρά στους δρόμους του Πόνου.
Για σύντροφο είχα πάντα τον κίνδυνο,που αγάπησα σαν ένα μονάκριβο αδερφό.
Στα χείλη του είχε πάντα το ειρωνικό χαμόγελο των ανώτερων και δυνατών,ενώ στα γαλήνια μάτια τη γοητευτική οπτασία μιας ηρωικής τραγωδίας που καταλαβαίνουν μόνο οι αληθινοί εραστές της ελεύθερης ζωής.
 Ήμουν μόνος...Αλλά ήξερα πως ήταν κρυμμένη στη σκιά,μια θαρραλέα φάλαγγα
με τολμηρούς και συναφείς προς εμένα,που ζούσανε ζωή ίδια με τη δική μου!
 Αχ,πόση αγάπη αισθανόμουνα για εκείνη τν ανώνυμη ομάδα...
Τι πειράζει αν πολλοί απ'αυτούς λιώνουν στα βάθυ υγρών κελιών;
Αυτοί δεν λυγίζουν!
Αυτοί έζησαν,εμείς ζούμε στο περιθώριο της κοινωνίας σαν αληθινοί επαναστατες,σαν ασυμβίβαστοι Εικονοκλάστες, ή καλύτερα: δεν μας ενδιαφέρει πως θα τελειώσει αυτή η τραγωδία.
 Και σε αυτή τη χούφτα από συνειδητοποιημένους ΄΄μαύρους Διαμαρτυρόμενους΄΄,
ω αγαπητό Libertario, που σήμερα μέσα από τις στήλες σου -αφού έχω θερμά ευχαριστήσει ΕΣΕΝΑ και όλη την ομάδα των αναρχικών συντρόφων και φίλων σοσιαλιστών για τη μέγιστη αλληλεγγύη,ηθική και υλική,που επιδείξατε κατά τη διάρκεια της παράνομης περιπλάνησης μου και της ... νόμινης φυλάκισης μου- τους στέλνω τους πιο θερμούς και αδελφικούς χαιρετισμούς,λέγοντάς τους:
 Να είστε περήφανοι για τη δράση σας,γιατί είναι μέσα απο την ανυπακοή και την εξέγερση που γεννιέται μια φωτεινή ακτίνα ανθρώπινης ομορφιάς!

   Γεια σας,ω αναρχικοί της πράξης!
   Γεια σας,ω αδέρφια!

[από το Libertario, ν.732, Λα Σπέτσια, 25 Σεπτεμβρίου 1919]


Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2014

Ηθική του ύπνου ~ Πωλ Ελυάρ


Τα συρματοπλέγματα είναι απλωμένα τα δεσμά μου επιτελούν το έργο τους
Τα μαλλιά σου να λύνουν τον πιο βαθύ πόνο
Θα ψαλιδίσω τα ερέβη
Του δωματίου μου που στενεύει
Μα θα μπορούσα να διαλύσω το πάτωμα γύρω μου
Να ξαναβρώ τις λεπτομέρειες την κίνηση κάθε βήμα
Την κάτωχρη ή λαμπερή πηγή
Τον ποταμό την περηφάνεια
Την ανάλαφρη γέφυρα
Ένα ρεύμα τον ωκεανό
Τη υπερβολικά φωτεινή σάρκα
Την οθόνη του ουρανού που λάμπει
Τον καρπό την ανάσα την υγεία
Ενός σώματος που δε θα φθαρεί
Καθρέφτης η γαμήλια λίμνη
Καρδιά κι εμφάνιση κοινά
Τα βλέφαρά μου το μέτωπό μου πέπλα επιθυμίας
Φανερώνουν ακόμη την αθωότητά μου
Η χλωρίδα είναι πάνω στο λουλούδι
Είμαι πάνω στο νερό μπαίνω στο νερό
Τακτοποιώ τις έρημες όχθες
Θα έχω νέα σου
Αν μπω βαθιά στον ήλιο.

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014

Χορεύοντας με τον θάνατο για 24 μέρες 03/12/2014 ~ Νίκος Ρωμανός

Κείμενο του Ν.Ρωμανού για την απόρριψη εκ νέου του αιτήματός του για τη χορήγηση εκπαιδευτικής άδειας






 Προσπαθώ να αποτυπώσω σε ένα κομμάτι χαρτί τα τελευταία υπολείμματα συγκροτημένης σκέψης με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις και την εκ νέου απόρριψη του αιτήματος της εκπαιδευτικής άδειας.
Από τις πρώτες μέρες της απεργίας είχα πει στην παρέμβασή μου στη συνέλευση αλληλεγγύης που είχε γίνει στο Πολυτεχνείο ότι η απορριπτική απάντηση του Νικόπουλου ο οποίος τόσο καιρό δήλωνε αναρμόδιος είναι η αρχή μιας κρατικής στρατηγικής με στόχο την εξόντωσή μου. Αυτή η πολιτική εκτίμηση επιβεβαιώθηκε απολύτως. Αρχικά με την εντολή της εισαγγελέως των φυλακών Κορυδαλλού Ευαγγελίας Μαρσιώνη για αναγκαστική μου σίτιση, πράξη που συνιστά πραγματικό βιασμό και έχει οδηγήσει στο θάνατο μεταξύ άλλων τόσο του Xολγκερ Μαϊνς στην Γερμανία όσο και μελών της GRAPO στην Ισπανία. Προς τιμήν τους οι ιατροί του νοσοκομείου πέταξαν στα σκουπίδια την εισαγγελική εντολή και αρνήθηκαν να διαπράξουν ένα τέτοιο κρατικό έγκλημα.
Εν συνεχεία η προσφυγή μου σε δικαστικό συμβούλιο εκτός φυλακής, (μια νομική κίνηση που επιλέγουν πολλοί κρατούμενοι, όταν το συμβούλιο της φυλακής απορρίπτει τις αιτήσεις τους) απορρίφθηκε με τη δικαιολογία ότι τους δεσμεύει η απόφαση του Νικόπουλου, ίδια ακριβώς απόφαση πάνω στην οποία είχε γίνει προσφυγή.
Για όσους έχουν την στοιχειώδη αντίληψη από πολιτική η παρέμβαση του Υπουργείου Δικαιοσύνης, μια μέρα πριν συνεδριάσει το συμβούλιο ήταν μια ξεκάθαρη εντολή για την απόρριψη του αιτήματος και θα εξηγήσω αμέσως το γιατί.

Στην ανακοίνωση που εξέδωσε το Υπουργείο Δικαιοσύνης αναφέρει τεχνηέντως ότι ο Αθανασίου δεν είναι αρμόδιος για να προσθέσει παρακάτω: «Οι εκπαιδευτικές άδειες χορηγούνται αποκλειστικά από το αρμόδιο συμβούλιο (της φυλακής), στο οποίο προΐσταται ο εισαγγελικός λειτουργός, ενώ για τους υπόδικους απαιτείται και η σύμφωνη γνώμη του δικαστικού οργάνου που διέταξε την προσωρινή κράτηση».

Με λίγα λόγια η εγκυρότητα της προσφυγής ακυρώνεται δια στόματος υπουργού απλά και ξεκάθαρα. Όλο αυτό ντυμένο με την ανυπόστατη πρόταση για μαθήματα μέσω τηλεδιάσκεψης αντί αδειών, η οποία δεν ευσταθεί λόγω των εργαστηρίων που έχουν αναγκαστική παρουσία, ενώ ανοίγει και τον δρόμο στα συμβούλια των φυλακών να τις καταργήσουν εντελώς, αφού είναι γνωστή η ευθυνοφοβία τους και η λύση της τηλεδιάσκεψης θα ισχύσει για όλους τους κρατούμενους.

Με την ίδια ακριβώς λογική σε λίγο καιρό τα επισκεπτήρια με τις οικογένειές μας θα γίνονται μέσα από οθόνες για λόγους ασφαλείας όπως και τα δικαστήριά μας. Η τεχνολογία στην υπηρεσία «του σωφρονισμού» και της δικαιοσύνης. Ανθρώπινη πρόοδος ή εκφασισμός… η ιστορία θα κρίνει.
Σε αυτό το σημείο έχει αξία να αναφέρω και τον ρόλο του ειδικού εφέτη ανακριτή Ευτύχη Νικόπουλου, ο οποίος από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα την απεργία πείνας έχει πάρει σαφείς πολιτικές εντολές από τους πολιτικούς του προϊσταμένους στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, γι’ αυτό άλλωστε και όλοι ρίχνουν την ευθύνη σε αυτόν. Αντάλλαγμα για αυτό του το λειτούργημα θα είναι η προαγωγή του στον Άρειο Πάγο, όπως άλλωστε συνέβη και με τον προκάτοχό του Δημήτρη Μόκα, που είχε πρωτοστατήσει σε δεκάδες αντιαναρχικές, κατασταλτικές εκστρατείες. Τώρα απολαμβάνει τον παχυλό μισθό της δικαστικής ελίτ του Αρείου Πάγου. Τυχαίο ; Δεν νομίζω.

Εγώ από την πλευρά μου συνεχίζω, προσπερνάω την οποιαδήποτε πιθανότητα να κάνω πίσω και απαντάω με ΑΓΩΝΑ ΩΣ ΤΗ ΝΙΚΗ Ή ΑΓΩΝΑ ΩΣ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.

Σε κάθε περίπτωση αν το κράτος με δολοφονήσει με την στάση του, ο κύριος Αθανασίου και η παρέα του θα μείνουν στην ιστορία ως μια συμμορία δολοφόνων, ηθικοί αυτουργοί σε βασανισμό και δολοφονία πολιτικού κρατουμένου. Ας ελπίσουμε μόνο να βρεθούν εκείνα τα ελεύθερα πνεύματα που θα δικάσουν το δίκαιο της δικαιοσύνης τους με τον τρόπο τους.
Κλείνοντας θέλω να στείλω την συνενοχή μου και την φιλία μου σε όσους στέκονται δίπλα μου με όλα τα μέσα.
Τέλος δύο λόγια για τα αδέρφια μου, τον Γιάννη που βρίσκεται και αυτός στο νοσοκομείο, τον Αντρέα, τον Δημήτρη και αρκετούς ακόμα.
Ο αγώνας κυοφορεί και απώλειες αφού στα μονοπάτια προς μια αξιοπρεπή ζωή πρέπει να πάρουμε από το χέρι τον θάνατο, ρισκάροντας να τα χάσουμε όλα για να κερδίσουμε τα πάντα. Ο αγώνας συνεχίζεται με Γροθιά στο μαχαίρι, ξανά και ξανά.
ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΑ !

ΓΙΑ ΟΣΟ ΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΝΑΠΝΕΟΥΜΕ ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ !
6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ
Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΘΑ ΤΡΙΓΥΡΝΑΕΙ ΣΤΟΥΣ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΓΙΑΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΖΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΦΩΤΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΣΕ ΚΑΨΕΙ
ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΔΥΝΑΜΗ.

ΥΣ: Προφανώς και δεν μπορώ να ελέγξω τους κοινωνικούς αυτοματισμούς που προκαλούνται. Πάντως όσοι Συριζέοι και λοιποί έμποροι ελπίδων έχουν εμφανισθεί έχουν φάει πόρτα ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΛΟΓΟ, ενώ ξανατονίζω ότι έχω υπογράψει επισήμως την άρνηση μου για οποιαδήποτε χορήγηση ορού.