Κατερίνα Γώγου

 

Κοίτα πως χάνονται οι δρόμοι
Μες στους ανθρώπους

Τα περίπτερα πως κρυώνουνε
Απ’ τις βρεγμένες εφημερίδες
Ο ουρανός
Πως τρυπιέται στα καλώδια
Και το τέλος της θάλασσας
Από το βάρος των πλοίων
Πόσο λυπημένες είναι οι ξεχασμένες ομπρέλες
Στο τελευταίο δρομολόγιο
Και το λάθος εκείνου που κατέβηκε
Στην πιο πριν στάση…