Ο χαμένος χρόνος ~ Jacques Prévert

Μπροστά στην πόρτα του εργοστασίου...
Ο εργάτης σταματάει ξαφνικά...
Ο ωραίος καιρός τον τράβηξε απ’ το σακάκι...
Κι όπως γυρίζει...
Και τον ήλιο ατενίζει...
'Ολον κόκκινο, όλον στρογγυλό...
Να χαμογελάει μέσα στον ουρανό του από μόλυβδο...
Κλείνει το μάτι με οικειότητα...
Για πες λοιπόν σύντροφε Ήλιε...
Δε βρίσκεις...
Πως είναι μάλλον μαλακία...
Να δίνεις μία τέτοια ημέρα...
Σε ένα αφεντικό...;