Ασκητική ~ Νίκος Καζαντζάκης

Ο νους βολεύεται...

Θέλει να γιομώσει μ' έργα μεγάλα τη φυλακή του, το κρανίο...
Να χαράξει στους τοίχους ρητά ηρωικά, να ζωγραφίσει στις αλυσίδες του φτερούγες ελευτερίας...

Η καρδιά δε βολεύεται...

Χέρια χτυπούν απόξω από τη φυλακή της, φωνές ερωτικές αφουγκράζεται στον αγέρα...
Κι η καρδιά, γιομάτη ελπίδα, αποκρίνεται τινάζοντας τις αλυσίδες...
Και σε μιαν αστραπή της φαίνεται πως έγιναν οι αλυσίδες φτερούγες...

Μα γρήγορα η καρδιά πέφτει πάλι αιματωμένη, έχασε πάλι την ελπίδα και την ξαναπιάνει ο Μέγας Φόβος...